W północno-zachodniej części miasta, w dystrykcie Xicheng mieści się ogromny ogród zoologiczny. Miejsce to było znane od setek lat jako wielki park, używany zarówno w czasach dynastii Ming jak i Qing. Park ten, idealnie nadawał się na zoo, którego początki datuje się na 1906 roki, kiedy panowania cesarza Guangxu park stał się eksperymentalną rolniczą fermą i zoo. Nie był jednak dostępny dla szerszej publiczności. To nastąpiło 2 lata później i wtedy oficjalnie rozpoczęło swoją działalność pekińskie zoo, jako jedne z pierwszych w Azji. Na początku jego powierzchnia liczyła tylko 10 hektarów a i zwierząt nie było dużo. Z czasem przybywało ich coraz więcej, a największy rozrost nastąpił w latach 50-tych XX wieku, gdy sprowadzono wiele egzotycznych gatunków zwierząt z całego świata. W tamtych latach nowe komunistyczne władze chińskie wysyłały pracowników pekińskiego zoo do ZSRR oraz co ciekawe także do Polski, aby tam uczyć się jak zarządzać wielkim zoo. Wpierw zwożono do Pekinu zwierzęta właśnie z krajów socjalistycznych, dopiero od lat 70-tych także z krajów kapitalistycznych. Obecnie powierzchnia pekińskiego zoo to aż 89 hektarów, gdzie żyje łącznie 14 500 zwierząt, w tym 450 gatunków zwierząt lądowych oraz 500 gatunków morskich. Największą jego atrakcją nie są jednak egzotyczne zwierzęta ze świata, ale endemiczny gatunek żyjący tylko w Chinach – pandy wielkie. Zwierzęta te są na liście gatunków zagrożonych, na całym świecie jest ich tylko (w zależności od szacunków) od 1500 do 2000. Chińczycy uwielbiają je na tyle, że pandy wielkie stały się jednym z symboli tego kraju, powszechnie rozpoznawanym na świecie.
