W Bergen mawiają: „You haven’t really been in Bergen until you’ve been up Mount Ulriken!” (Nie widziałeś naprawdę Bergen dopóki nie byłeś na górze Ulriken). Dotarcie na najwyższą spośród siedmiu gór traktujemy więc jako punkt obowiązkowy.
Standardowo już z górnej stacji kolejki Fløibanen idziemy szlakiem prowadzącym do chatki Brushytten. Tym razem jednak obieramy inny kierunek niż poprzedniego dnia i idziemy w stronę oznaczoną na drogowskazie jako Ulriken.
Początkowo trasa w znacznym stopniu prowadzi pod górę, zaś w dole przez długi odcinek drogi widoczne jest w całej okazałości jezioro Storediket. Minąwszy szczyt Rundemanen docieramy na Vidden. Rozpoczynamy najdłuższy fragment trasy, który prowadzi przez płaskowyż górski rozciągający się właśnie między Rundemanen, a najwyższą górą - Ulriken. Rundemanen to kolejna góra spośród głównych siedmiu otaczających Bergen i drugi najwyższy szczyt (568 m n.p.m.). Jest ona częścią tego samego masywu co Fløyen i Ulriken, ale nie jest widoczna z centrum miasta. Na obszarze płaskowyżu gromadzą się opady, z których znana jest zachodnia Norwegia dlatego też jest tutaj bardziej błotniście. Skacząc po kamieniach trzeba uważać, aby nie wpaść po kostki do wody. Wokół kojąca pustka i przestrzeń oraz cisza, którą przerywają tylko sporadyczne chlupnięcia, wskazujące na okoliczne źródełka z wodą pitną oraz odgłosy dzwoneczków wskazujące na pasące się w nieopodal owce. Przez fragment szlaku maszerujemy w towarzystwie uroczych owieczek.
Stopniowo na horyzoncie dostrzegamy czubek wieży telewizyjnej znajdującej się na Ulriken. Po chwili jednak szlak znów prowadzi w dół i szczyt zostaje przysłonięty. Cel naszej wędrówki raz wydaje się być już niemal na wyciągnięcie ręki, a potem znów się oddala i wydaje się trudno dostępny. Generalnie końca nie widać. Mamy tylko nadzieję, że przed zapadnięciem zmroku dotrzemy na miejsce. Mijamy jezioro Øvre Jordalsvannet oraz Tarlebøvatnet z widoczną w oddali tamą - górskie jeziora stanowią cenne źródło wody pitnej. Idąc za przykładem mijanych nas wędrowców nabieramy zimnej, orzeźwiającej, źródlanej wody do naszych butelek, które pod wpływem upału i zmęczenia szybko zrobiły się puste. Rolę prowiantu tradycyjnie już pełnią suchary, norweska kiełbasa i słynny norweski ser Gudbransdalsost. Mijamy dolinę Storfjellet i wzgórze Storhaugen. Szlak skręca na zachód, przechodzimy obok kabiny Årstadhytten i po około 5 godzinach wędrówki docieramy na Ulriken (642 m).
Na szczycie znajduje się platforma widokowa, wieża telewizyjna oraz restauracja o nazwie „sky:skraperen” z panoramicznym widokiem, w której można spróbować lokalnych specjałów. Z góry rozciąga się wspaniały widok na Bergen i okolice - morze, wyspy i góry. Poza krajobrazami obserwujemy także kilku paralotniarzy, którzy startują w okolicy szczytu, a następnie unoszą się efektownie nad miastem. Na przedmieściach Bergen widać stadion klubu SK Brann.
Atmosfera na Ulriken jest ogólnie bardziej kameralna niż na Fløyen - mimo, że tutaj również dojeżdża kolejka (tyle, że tym razem linowa, więc bardziej tradycyjna) o nazwie Ulriksbanen. Podobnie jak z Fløyen ze szczytu startują liczne trasy trekkingowe, więc na platformie widokowej co rusz pojawiają się osoby, które pełne energii właśnie ruszają w dalszą wędrówkę lub tak jak my nieźle zmachane właśnie wędrówkę zakończyły. Z powrotem do miasta wracamy korzystając ze wspomnianej kolejki Ulriksbanen, a następnie spod hostelu Montana idziemy w kierunku centrum Bergen.
