Jako patriota koniecznie chciałem jeszcze odwiedzić Grodzieńszczyznę, rodzinne ziemie Mickiewicza, Orzeszkowej i wielu innych znamienitych Polaków. Niestety do Grodna z Mińska jest ze 300 kilometrów, a autokarem jedzie się jakieś 5 godzin w jedną stronę. Jednak co to dla mnie. Wybrałem się więc w podróż autobusem pod polską granicę, choć na Białoruś dotarłem samolotem. Na dodatek postanowiłem jeszcze zahaczyć o Nowogródek przez co cała jazda terkocącym i dusznym MAZem do Grodna i z powrotem zajęła mi 12,5 godziny. Tego dnia miałem 2 godziny na zwiedzenie Nowogródka i tyle samo na spacer po Grodnie. Wystarczyło. Po całodniowej wycieczce na własną rękę o 1 w nocy byłem znów w Mińsku.
W Nowogródku pokręciłem się trochę wokół domu Mickiewicza, w którym obecnie mieści się muzeum, zamknięte akurat w poniedziałek. Obejrzałem ruiny zamku, skąd można także zerknąć na kopiec usypany na cześć poety. Na rynku wstąpiłem na śniadanie do baru Rzym, gdzie przygrywała nam szafa grająca. Jakoś tak tutaj przypomniała mi się opowieść o mistrzu Twardowskim, którego czarci mieli porwać do piekła w Rzymie właśnie, gdzie się ów jegomość nie wybierał. Dlatego diabły zbudowały karczmę o takiej nazwie, do której podstępnie zwabiły alchemika przez co musiał się ratować ucieczką przed piekłem na księżyc.
Przy rynku stoi oczywiście popiersie Lenina, jak w każdym chyba mieście na Białorusi, a paręset metrów dalej znajduje się pomnik Mickiewicza. W miasteczku można znaleźć liczne tutaj drewniane, kolorowe domy. Najciekawsze z nich trzy jednakowe posiadające elewacje w rożnych kolorach stoją obok siebie przy placu dworca autobusowego.
