Ostatnim punktem wycieczki była wizyta w Brochowie.
Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pochodzi z 1113 roku i dotyczy drewnianego kościoła pobudowanego kilkanaście lat wcześniej. W XII wieku wieś była własnością Oltona, wojewody Mazowsza i Kujaw. Olton zapisał Brochów opatom z Czerwińska. W 1304 roku książę płocki Bolesław II (1251-1313) przekazał tę miejscowość w lenno rycerzowi Janowi Sówce z rodu Przewdziców. W roku 1331 istniejącą tu drewnianą świątynię zastąpił kościół murowany, wystawiony z fundacji książąt mazowieckich przez rycerza Andrzeja z Dinheim. Na przełomie XVI i XVII wieku wieś stała się własnością Lasockich, herbu Dołęga, w posiadaniu których pozostawała do 1931 roku. Próbowali oni bez powodzenia przeprowadzić lokację miejską w 1667 roku. Miejscowość była wielokroć niszczona, m.in. w czasie potopu, wojen napoleońskich, I wojny światowej i II wojny światowej.
W Brochowie znajduje się zabytkowy, gotycko-renesansowy, kościół parafialny p.w. św. św. Rocha i Jana Chrzciciela zbudowany w latach 1551-1561 z fundacji Jana Brochowskiego, wojskiego warszawskiego, właściciela wsi i jego rodziny.
