Obiekt z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO (1998 r.)
Plac pod budowę rynku powstał, gdy król Kazimierez Wielki postanowił ulokować na nowo Lwów w 1356 roku, nieco na południowy-wschód od starego grodu ruskiego. Plac ma kształt prostokątny i wymiary 142 m x 129 m, z którego rogów wychodzą pod kątem prostym po dwie uliczki. Przypomina tym samym rynki w Warszawie i Wrocławiu. Wokół placu wznoszą się cztery linie kamieniczek, łączna ich liczba wynosi 44. Różnią się bardzo zarówno wiekiem jak i stylem. Początkowo zabudowa była gotycka, jednakże wielki pożar miasta z 3 czerwca 1527 roku zniszczył większość zabudowań na rynku. Po nim, rynek, jak i całe miasto, odbudowano w nowym stylu - renesansowym. Lwów, jako że miał wielkie znaczenie dla Królestwa Polskiego na jego południowo-wschodniej części, tak i jego rynek był świadkiem wielu znaczących momentów w dziejach Polski. Odbywały się tu hołdy, publiczne egzekucje, festyny, obrzędy żałobne i wielkie fety. To tu Władysław II Jagiełło odebrał hołd lenny w 1387 roku od hospodara wołoskiego Aleksandra, a jego syn i następca Władysław III Warneńczyk w 1436 od hospodara Eliasza. Tutaj także publicznie ścięto głowy hospodarom mołdawskim, którzy rzucili rękawicę Królestwu Polskiemu: w 1564 roku Stefana Tomży, w 1577 Jana Podkowy i w 1582 Jankuły. W XIX wieku rynek był widownią demonstracji narodowych i defilad wojskowych. W 1848 roku, gdy rozpoczynała się Wiosna Ludów w całej Europie, tutaj uformowała się Gwardia Narodowa. Tu też w listopadzie 1918 roku proklamowano Wolną Ukrainę Zachodnią, a dwa lata później Józef Piłsudski jako Naczelnik Państwa przyjął defiladę z okazji nadania miastu krzyża srebrnego Orderu Virtuti Militari. W 1998 roku rynek jako integralna część Starego Miasta, wraz z soborem św. Jura, Wysokim Zamkiem i Podzamczem został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
