Po Aix-en-Provence samochodem jeździ się bardzo wolno. Wjeżdzając z ronda w Cours Mirabeau, główną ulicę miasta, mamy wrażenie, że jest zamknięta dla ruchu. Uliczki starego miasta są bardzo wąskie. Parkujemy na jednej z bocznych. O dziwo nie pobiera się opłaty.
Dawna stolica Prowansji jest miastem uniwersyteckim. Uniwersytet założono tu w 1409 r.
Spacerujemy wąskimi uliczkami starego miasta. Docieramy na plac przed ratuszem, gdzie zwykle odbywa się targ kwiatowy. Budynek Hotel de Ville (Ratusz) przyciąga wzrok. Wewnętrzny dziedziniec, przygotowany na wieczorny koncert fortepianowy. Wstęp wolny. Obok ratusza wieża zegarowa z XVI w.
Naszą uwagę przyciąga dwupiętrowy budynek zamykający plac. Swoją architekturą nawiązuje do budynku ratusza, lecz funkcjonalnie przypomina pasaż handlowy. Jego fasadę wieńczy płaskorzeźba przedstawiająca postaci w stylu greckich bogów: starszego mężczyznę z młodą kobietą, której stopy wychodzą poza obramowanie. Przyglądamy się. Fotografujemy. Wtem podchodzi do nas mężczyzna wyglądem przypominający wykładowcę akademickiego. Zagaduje nas po francusku, ale szybko płynnie przechodzi na angielski. Mówi, że przedstawione postaci to alegoria dwóch głównych rzek Prowansji: starszy mężczyzna to stateczny Rodan, a młoda kobieta, której partner nie może utrzymać w łożu to Durance, rzeka zmienna, kapryśna, nieokiełznana, wielokrotnie w przeszłości występująca ze swoich brzegów.
Aix-en-Provence to miasto fontann. Największą z nich jest fontanna de-la-Rotonde wykonana z kutego żelaza w 1860 r. Od niej zaczyna się Cours Mirabeau, ulica ciastkarni, kawiarni i restauracji. Na posiłek wybieramy jednak miejsce na uboczu, co nie znaczy, że oferujące gorszą kuchnię. Potwierdzają to inni klienci, tłumnie oblegający stoliki.
W drodze do samochodu przechodzimy obok katedry St-Sauveur. Mężczyzna stojący przed zabytkowymi drzwiami zaprasza na koncert. Zmuszeni jesteśmy zrezygnować. Koncert trwa 1,5 godz, w międzyczasie zrobiło się późno, a przed nami jeszcze co najmniej dwie godziny do Arles.
