Czarnolas to jeszcze Mazowsze, ale nasza droga w Świętokrzyskie wiodła przez tę miejscowość rozsławioną przez mistrza Jana Kochanowskiego. Nie sposób było nie zatrzymać się choćby na chwilę. Wieś istniała już prawdopodobnie w XIV wieku. Najstarsze wzmianki o Czarnolesie pochodzą z początku XV wieku, kiedy to wieś płaciła dziesięcinę na rzecz klasztoru benedyktynów w Sieciechowie. Pod koniec XV wieku Czarnolas przeszedł w ręce rodziny Kochanowskich. W 1559 roku połowę wsi odziedziczył w spadku po rodzicach Jan Kochanowski i osiedlił się tam na stałe około roku 1571. Niestety, dworek mistrza Jana nie zachował się do naszych czasów. Padł pastwą pożaru w 1720 roku. Kilkadziesiąt lat później, w roku 1761 Czarnolas kupił stolnik wielki litewski książę Jan Aleksander Jabłonowski. Staraniem rodziny Jabłonowskich w połowie XIX wieku rozpoczęto w Czarnolesie gromadzenie pamiątek po Janie Kochanowskim. Dziś w ich murowanym dworku, zbudowanym około 1870 roku mieści się muzeum Poety. Jabłonowscy byli też fundatorami neogotyckiej kaplicy (1826-1846) wzniesionej w miejscu, gdzie według tradycji znajdować się miał dwór Jana Kochanowskiego. Dwór otacza piękny park założony przez znanego ogrodnika J. Sichego. Drzewostan parku stanowią głównie drzewa liściaste w tym 400 letni dąb - pomnik przyrody. W miejscu słynnej lipy, pod którą, według tradycji, siadywał i pisał Jan Kochanowski stoi XIX-wieczny, kamienny obelisk z symbolicznym sarkofagiem Urszulki, córki poety oraz popiersiem Piotra Kochanowskiego, bratanka Jana. Przed dworkiem znajduje się pomnik poety wykonany w 1980 roku przez Mieczysława Weltera.
