Wskakujemy do autokaru i chłoniemy niesamowitą atmosferę tego miejsca. Jest zupełnie inaczej. Wszystkie domy jeśli nie są przytulone do skał to wiszą na nich na tzw. słowo honoru. Mijamy po kolei wiele ulic, wiele domów w stanie rozbiórki, niektóre jak po uderzeniu bomby. Przewodnik oznajmił, że właśnie w tym tygodniu odsłonięto jakieś mozaiki i mamy niebywałe szczęście, że je zobaczymy. Nic mnie tak nie denerwuje jak fakt przelotu nad czymś istotnym bez nawet 2 minutowego zatrzymania się. Nawet nie zdąrzyłam zobaczyc co jest na tych mozaikach. To samo dotyczyło przepięknego jeziora, w którym hoduje się małże. Jezioro Ligen i Butrintit jest tak położone, że chciałoby się krzyknąc na kierowcę: człowieku daj nam chwilę na kontemplację. Nasza droga zawieszona nad przepaścią jest wąska i biały piach unosi się wysoko. Przewodnik ponownie się włączył oznajmiając tym razem, że w tamtym tygodniu nie było tu asfaltu.
Coraz bardziej nie mogę wysiedziec w swoim miejscu zwłaszcza, że zbliżamy się do celu. Jezioro wpada do morza, widzimy zamek Ali Paszy i..... wysiadamy!!!
Butrint, miasto zamieszkałe od czasów prehistorycznych było kolejno w starożytności iliryjską osadą, przekształconą w VII wieku p.n.e.w w grecką kolonię i miasto portowe, póżniej rzymskie a następnie siedzibą biskupstwa. Po okresie okupacji weneckiej miasto zostało opuszczone przez mieszkańców pod koniec średniowiecza ze względu na powstałe w okolicy bagna. Dzisiejszy zespół archeologiczny tworzą ruiny charakterystyczne dla każdego okresu rozwoju miasta. Odkryto resztki murów obronnych, starożytny amfiteatr z III wieku p.n.e., ruiny domów i baptysterium z VII wieku. Zachowały się również ruiny łażni rzymskich i kaplicy z V w.
Dziś Park Narodowy Butrinti wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO, miejsce gdzie od lat 30 XX wieku prowadzone są nieprzerwanie wykopaliska archeologiczne.
