Miejscowość Święta Katarzyna leży w centrum Gór Świętokrzyskich, u stóp ich najwyższego wzniesienia - Łysicy (612 m. n.p.m.). Znajduje się tu kościół i klasztor bernardynek, ciekawe ponoć Muzeum Minerałów i Skamieniałości, prezentujące zbiory z całego świata, a także szlifiernia marmuru pasiastego. Muzeum nie udało nam się zwiedzić, gdyż dotarliśmy tu zbyt późno. Obejrzeliśmy natomiast z zewnątzr klasztor, leśną kapliczkę św. Franciszka, a także - dzięki uprzejmości siostry furtianki - wnętrze niewielkiego, przyklasztornego kościółka p.w. św. Katarzyny Aleksandryjskiej.
Podania mówią, że w dziesiejszej Świętej Katarzynie istniała kiedyś pogańska świątynia. Według tradycji, w średniowieczu osiedlali się tu pustelnicy. Założenie klasztoru związane jest z legendarną postacią słynnego rycerza króla Władysława II Jagiełły - Wacławka, którego za wierność i odwagę w walce, król obdarzył tymi ziemiami. On to, przy pomocy benedyktynów, pobudował w 1399 roku niewielki drewniany kościółek, którego ołtarz ozdobiono przywiezioną przez niego figurką św.Katarzyny Aleksandryjskiej, męczennicy, od której świątynia przyjęła swoje wezwanie, a wioska nazwę. Być może na tym samym miejscu, biskup krakowski Jan z Rzeszowa zbudował w latach 1471-1478 kościół murowany z kamienia, na chwałę Trójcy Przenajświętszej i św. Katarzyny. Przy kościele kazał wybudować również erem dla braci benedyktynów. W roku 1490 opat świętokrzyski, Maciej z Pyzdr nadał zakonnikom klasztor wraz z kościołem.
W 1534 roku kościół i klasztor strawił pożar. Odbudowa trwała kilkanaście lat. Natomiast w pierwszej połowie XVII wieku, w wyniku nadań królewskich, wystąpiły sprzyjające warunki ekonomiczne do rozbudowy kościoła i klasztoru. Wówczas to, kościół został wyposażony w organy, a wieża w mechaniczny zegar. Za zgodą biskupa Szaniawskiego, w 1723 roku utworzono przy kościele pierwszy cmentarz grzebalny, który istniał do 1834 roku. W 1817 roku klasztor przekazano siostrom bernardynkom, które zostały bezdomne po pożarze ich klasztoru w Drzewicy.
