Bągart to wieś położona na Powiślu, w gminie Dzierzgoń i nad rzeką Dzierzgoń. Uwagę turysty przyciąga tu duży kościół gotycki, zbudowany z cegły. Jest to świątynia salowa z parą kaplic bocznych i wieżą frontową, nadbudowaną w 1930 roku.
Komtur elbląski Konrad Lichtenstein dokonał lokacji wsi w 1300 roku, ale wówczas nie utworzył parafii. Wkrótce erygowano parafię, przypuszczalnie w latach 1301-1311, chociaż pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi dopiero z 1319 roku. Około 1320 roku został wybudowany kościół parafialny. W 1647 roku murowany kościół, o nieznanym tytule, posiadał nową zakrystię i trzy ołtarze. Istniała tutaj także plebania i szkoła z nauczycielem. Chociaż świątynię nazywano filią, faktycznie była ona kościołem parafialnym, pozbawionym proboszcza (opiekę nad nią sprawowali aż do 1989 roku proboszczowie z Dzierzgonia). Świątynia została zdewastowana podczas potopu szwedzkiego. Została ona odbudowana w 1731 roku i pokryta dachówką. Sufit kościoła był drewniany, zaś podłoga ceglana. Organy były duże, siedmiogłosowe. W 1794 roku kościół padł pastwą pożaru. Świątynię odbudowano w 1795 roku, staraniem ks. Michała Eberleina z Dzierzgonia, nadając jej za patrona św. Jana Chrzciciela. Odbudowano również szkołę, plebanię i zabudowania. Kościół odnowiono w 1905 roku.
Sam Bągart na przestrzeni dziejów nosił różne nazwy: Bovmgarte (po 1328 roku), Bomgarte (po 1354 roku), Baumgardt (w 1789 roku), Baumgarth (przed 1945 rokiem).
