Kilka kilometrów na północ od Susza, przy drodze do Dzierzgonia i Malborka, leży Kamieniec. W miejscowości tej znajdują się ruiny, okazałej niegdyś, rezydencji rodu Finckensteinów, a następnie - skoligaconego z nimi rodu zu Dohna. Tutejszy, późnobarokowy pałac został zbudowany w I połowie XVIII wieku na zlecenie Conrada Finck von Finckensteina, według projektu osiadłego w Prusach Wschodnich angielskiego architekta Jana von Collasa. Posiadłość wchodziła w skład ordynacji Finckensteinów. Pałac, usytuowany frontem ku zachodowi, miał trzy ryzality (występy z lica elewacji) - dwa boczne, wysunięte do przodu i jeden środkowy - cofnięty, ozdobiony trójkątnym tympanonem. Posiadał wysoki, łamany dach, kryty dachówką. Detale architektoniczne, wykonane z piaskowca, nawiązywały do form rokokowych. Całość dachu zdobiła frontowa attyka, składająca się z czterech rzeźb figuralnych, przedstawiających alegorię czterech pór roku w postaciach Jowisza, Junony, Herkulesa i Wenery. Obecnie rzeźby te zdobią ulicę Niepodległości w Iławie. Zbudowany w stylu francuskiego baroku pałac kamieniecki, otoczony był rozległym francuskim ogrodem. Z racji swej urody, przepychu, bogatego wystroju wnętrz oraz otaczających go wspaniałych ogrodów i parku, pałac zwany był Wschodniopruskim Wersalem. Gościli w nim pruscy królowie Fryderyk Wilhelm I, Fryderyk Wilhelm II i ich następcy, a w roku 1807 przez ponad dwa miesiące kwaterował tu i stąd kierował sprawami imperium cesarz Napoleon Bonaparte. Podczas tego pobytu spędził on trzy tygodnie ze swą metresą Marią z Łączyńskich Walewską. Przed II wojną światową, we wnętrzach pałacu, wytwórnia Metro Goldwyn Mayer nakręciła film o pani Walewskiej, z Gretą Garbo w roli głównej. Piękna rezydencja w Kamieńcu została ograbiona i spalona przez żołnierzy Armii Czerwonej w styczniu 1945 roku. Dziś jest, niestety, ruiną.
W Kamieńcu godny uwagi jest także klasycystyczny kościół parafialny p.w. Przemienienia Pańskiego.
