W drodze powrotne do Warszawy zahaczyliśmy o Chęciny. Choć zarówno w samych Chęcinach, jak i leżącej nieopodal Jaskini Raj, mialem okazję być już wcześniej, to nie odmówiliśmy sobie przyjemności wstąpienia do tego urokliwego miasteczka, nad którym górują widoczne z daleka malownicze ruiny średniowiecznego zamczyska.
Pierwsze wzmianki o Chęcinach pochodzą z 1275 roku, a prawa miejskie zostały im nadane w I połowie XIV stulecia. W 1331 roku, wyruszający na wyprawę przeciw Zakonowi Krzyżackiemu król Władysław I Łokietek, zwołał do Chęcin zjazd rycerstwa z obu najważniejszych części państwa - ziem wielkopolskich i małopolskich. W wieku XV, w 1465 roku, miasto padło pastwą wielkiego pożaru. Aby ułatwić odbudowę, król Kazimierz IV Jagiellończyk nadał Chęcinom prawo do eksploatacji miejscowych kopalń, w których wydobywano marmur, miedź, ołów i srebro. Niestety, po 40 latach, miasto padło ofiarą kolejnego pożaru. Po kolejnej odbudowie, w XVI wieku w Chęcinach rozwijało się także sukiennictwo.
W tym okresie rozpoczęło się również osadnictwo żydowskie, które z biegiem lat zmieniło strukturę etniczną mieszkańców miasta (w przededniu II wojny światowej Żydzi stanowili już ponad połowę ludności).
XVI wiek, to również wiek reformacji, która także nie ominęła Chęcin. W II połowie tego stulecia istniał tu zbór kalwiński.
Wiek XVII przyniósł miastu katastrofę. Zniszczone przez rokosz Zebrzydowskiego, "potop szwedzki", wojska Rakoczego, a następnie wielką zarazę, miasto zaczęło chylić się ku upadkowi. Dalsze dzieje są podobne do historii innych miast regionu. Włączone do zaboru austriackiego po III rozbiorze, w dobie napoleońskiej należące do Księstwa Warszawskiego, ostatecznie po kongresie wiedeńskim w 1815 roku, Chęciny trafiają pod władzę Rosji, jako miasto zależnego od niej Królestwa Polskiego.
W XX wieku, w Polsce międzywojennej w Chęcinach rozwija się wapiennictwo i przemysł drzewny. Wybuch II wojny światowej i okupacja hitlerowska przynoszą zagładę żydowskich mieszkańców Chęcin, mają też miejsce liczne egzekucje ludności polskiej, uczestniczącej w ruchu oporu lub wspierającej oddziały partyzanckie działające w okolicy.
W czasie tego pobytu odbyliśmy spacer po miasteczku, zjedliśmy obiad w restauracji przy rynku, zwiedziliśmy ruiny zamku i wspięliśmy się na basztę, z której podziwiać można wspaniałą panoramę miasta i Gór Świętokrzyskich, zwłaszcza pasm Chęcińskiego i Zelejowskiego, w otoczeniu których leżą Chęciny.
