Choć w Ponta Delgada nie ma tak olśniewających zabytków, jakie zobaczymy w kontynentalnej części Portugalii, nie oznacza to wcale, że miasto nie jest warte odwiedzenia. Piękne kościoły, klasztory i pobielone domy przy brukowanych, klimatycznych uliczkach przywołują świetność stolicy Azorów z czasów, gdy jej port był ważnym etapem w podróżach pomiędzy Europą i Nowym Światem.
Ponta Delgada rozwinęła się z założonej przez Pêro de Teive ok. 1450 roku wioski rybackiej Santa Clara. Jednakże przez wiele lat ekonomicznym centrum wyspy i siedzibą lokalnych władz było miasto Vila Franca do Campo. Na początku XVI wieku szlachta z Ponta Delgada wysłała w tajemnicy delegację do króla Manuela I (1469-1521), której przewodził Fernão Jorge Velho, z prośbą o formalne oddzielenie osady od Vila Franca do Campo. 29 maja 1507 roku monarcha przyznał Ponta Delgada status odrębnej miejscowości. Gdy w roku 1522 trzęsienie ziemi spowodowało duże zniszczenia w stolicy prowincji i liczne ofiary w ludziach, Ponta Delgada stała się jedynym ośrodkiem na wyspie z infrastrukturą, zdolną przejąć funkcje centrum administracyjnego i gospodarczego. Wkrótce też, za panowania Jana III (1502-1557) miejscowość uzyskała status miasta, co stało się na mocy królewskiego dekretu z 2 kwietnia 1546 roku. Największy rozwój Ponta Delgada odnotowała w XIX wieku, co w dużej mierze związane było z eksportem owoców cytrusowych do Anglii. Stała się ona wówczas trzecim co do wielkości miastem Portugalii. Choć w XX wieku wyprzedziły ją inne ośrodki (obecnie znajduje się w drugiej dziesiątce najludniejszych alomeracji), to zachowała ona czołową pozycję na Azorach i status stolicy regionu. Dziś miasto liczy ok. 46 tys. mieszkańców, zaś gminę Ponta Delgada zamieszkuje ok. 65 tys. osób.
