Przejazd w kierunku Luang Prabang. Pięknie położone wśród porośniętych lasem gór u zbiegu Mekongu i Nam Khan, mające w swych dziejach okres świetności, jako królewska stolica, Luang Prabang należy do najbardziej intrygujących, magicznych i romantycznych miast Azji. Mnóstwo w nim starych świątyń i zgrabnych kolonialnych budynków przy zacisznych ulicach. W 1353 r. na miejscu obecnego Luang Prabang król Fa Ngum zjednoczył pierwsze królestwo laotańskie, Lang Czang. Po upadku Lang Czang w 1694 r. w Luang Prabang powstało niezależne królestwo, które współistniało z innymi, położonymi bardziej na południe, wokół Wientianu i Champasak. Chociaż królowie z Laung Prabang w różnych okresach byli daninę Syjamczykom i Wietnamczykom, a potem uznać zwierzchność Francuzów, to rządzili, dopóki Pathet Lao nie zniosło monarchii w 1975 r. Ostatnia para królewska została uwięziona w jaskini na północnym wschodzie kraju i zmarła tam na początku lat 80. XX w. Przejazd przez wioski Phoukhoune, Ban Houn Xay oraz Kasi pośród wspaniałych krajobrazów górskich. Spacer na szczyt najwyższego wzniesienia miasta - góry Phousy, skąd rozpościera się panorama zabudowań miejskich otoczonych przez Mekong i jego dopływ. Wizyta w bogato dekorowanej świątyni Wat Mai. Świątynia z początku XIX w. była kiedyś rezydencją Sangkhalata, najwyższego patriarchy buddyzmu w Laosie. Sim jest drewniany, zaopatrzony w pięciowarstwowy dach utrzymany w klasycznym stylu Luang Prabang. Główną atrakcją są tu pozłacane ściany frontowej werandy udekorowane scenami z Ramajany i wyobrażeniem przedostatniego wcielenia Buddy. W pierwszej połowie XX w. tu właśnie przechowywano wizerunek Pha Bang, zresztą powraca on regularnie w okresie obchodów laotańskiego Nowego Roku. Na terenie watu, w osobnym pomieszczeniu, trzymane są również dwie długie łodzie potrzebne podczas noworocznych uroczystości. W sąsiedztwie wzgórza Phu Si warto zwrócić uwagę także na Wat Wisunalat. To najstarsza wciąż używana świątynia w mieście, wzniesiona w latach 1512-13, odbudowany dziesięć lat po pożarze drewnianego oryginału w 1887 r., cechuje się niepowtarzalnym stylem, jego pochyły dach jest od frontu nadwieszony nad tarasem. Wisunalat jest ukształtowany jak łódź, a ten sam kształt ludzie Wschodu nadawali swoim trumnom. Drewniane ściany mają wyjątkowo kunsztowne i finezyjne rzeźbione zdobienia. Chociaż już nie drewno jest tu budulcem, autorzy rekonstrukcji starali się oddać pierwotny kształt w stiuku. Wewnątrz znajduje się wywierający wrażenie zbiór rzeźb buddyjskich. Kolacja połączona z tradycyjnymi występami.
Zwiedzanie bogato zdobionej Świątyni Złotego Miasta (Wat Xieng Thong), nad brzegiem Mekongu. Przykryta niskimi, rozłożystymi dachami, będącymi głównym wyróżnikiem klasycznego stylu Luang Prabang, została zbudowana w 1560 r. i znajdowała się pod patronatem monarchy aż do 1975 r. W simie układ ośmiu masywnych filarów z szablonowym złotym ornamentem kieruje wzrok ku harmonijnym wizerunkom Buddy w głębi, a także ku stropowi zdobionemu motywem kół prawa. Na zewnątrz, w tylnej części simu znajduje się kunsztowna mozaika, mająca za temat Drzewo Życia, umieszczone na ciemnoczerwonym tle. To właśnie zestawienie złota z głęboką czerwienią nadaje świątyni prawdziwie królewski wyraz. W centrum miasta, między wzgórzem Phu Si a Mekongiem, znajduje się Muzeum Pałacu Królewskiego (Ho Kham; Thanon Sisavangvong), umożliwiające poznanie historii regionu. Pałac wzniesiono w, 1904 r. jako rezydencję króla Sisayanga Yonga w miłej dla oka konwencji łączącej klasyczny styl laotański z francuskim. Budowla na planie krzyża stoi na wielowarstwowym cokole. W jednej z sal od frontu znajduje się najcenniejszy obiekt muzealny, słynny Budda Pha Bang, któremu miasto zawdzięcza swą nazwę. Posążek wysokości 83 cm w pozie abhajamudra, oznaczającej nieustraszenie, jest wykonany niemal z czystego złota. Według legendy powstał na Sri Lance w I w. Khmerzy otrzymali go w darze i później przekazali z kolei królowi Fa Ngumowi. Dwukrotnie posążek znalazł się w rękach Syjamczyków, ostatecznie jednak w 1867 r. wrócił do Laosu. Budda Pha Bang dzieli miejsce z kilkoma pięknymi, haftowanymi jedwabnymi parawanami i rzeźbionymi słoniowymi kłami, natomiast pozostała część muzeum mieści sporą kolekcję regaliów, portretów, prezentów od dyplomatów, cennych dzieł sztuki, fryzów, malowideł ściennych i mozaik. W północno-wschodniej części terenu ma swoją siedzibę Teatr Baletu Królewskiego, dawniej jeden z budynków pałacowych. Przedstawienia, podczas których miejscowi tancerze prezentują tradycyjną taneczną interpretację fragmentów z Phra Lak Pbra Ram (laotańskiej wersji indyjskiego eposu Ramajam). Wyprawa tradycyjną laotańską łodzią w górę Mekongu do słynnych Jaskiń Pak Ou, w których znajdują się tysiące posążków Buddy. Do znajdującej się niżej Tham Ting łatwo dotrzeć z poziomu rzeki. Górna, Tham Phum, do której prowadzą schody, jest znacznie głębsza, więc aby ją dokładnie zwiedzić, trzeba mieć latarkę. Wizyta w wiosce Ban Phanon, której mieszkańcy trudnią się wyrobami tkackimi i produkcją ryżowego trunku lao-lao.
Przejazd do wodospadów Kuangsi, gdzie jest możliwość kąpieli w czystych wodach przy wodospadzie lub spaceru w pięknej scenerii. W pobliżu Luang Prabang znajduje się kilka wodospadów, nadających się na cele całodziennych lub kilkugodzinnych wycieczek, podczas których można także obejrzeć wsie po drodze. Około 30 km na południe od miasta tryska wielostopniowy wodospad Kuang Si z efektownymi formacjami skalnymi z wapienia i kryształowo przejrzystymi sadzawkami. Kramy z jedzeniem zatrzymują większość miejscowych gości u podnóża wodospadu. Po lewej stronie dolnej kaskady ścieżka prowadzi do sadzawki wyższego odcinka wodospadu, która nadaje się do pływania i jest zdecydowanie mniej uczęszczana. Ścieżką można dojść dalej na sam szczyt wodospadu, aczkolwiek po deszczu trasa jest niebezpiecznie i ślisko.
