Na obiad pojechaliśmy do Olkusza. Akurat jak wjechaliśmy, zaczął padać deszcz. Kilka razy objechaliśmy starówkę dookoła, szukając wjazdu na rynek. W międzyczasie deszcz przeszedł w deszczyk. Znaleźliśmy restaurację (nieczynną) i pizzerię (czynną). W międzyczasie wyszło slońce.
Zwiedziliśmy rynek, kościół i resztki murów obronnych. W kościele akurat zaczynała się msza, więc tylko zajrzeliśmy. Znajduje się tam bardzo cenny gotycki poliptyk (ołtarz) z 1485 r., ciekawy renesansowy ołtarz główny i renesansowe organy z początku XVII w. (najstarsze w Polsce). Tuż nad wejściem, na organach, widnieje napis: "Ja pogrzeb syna pod swemi organy – mistrz z Norymberga Hans Hummel nazwany...".
Kiedy budowa zbliżała się do końca doszło do tragedii. Jedyny syn Hummla, który pomagał ojcu w pracy, spadł z rusztowania. Pochowano go w podziemiach kościoła. Wstrząśnięty mistrz natychmiast wyjechał z Olkusza. Budował potem jeszcze instrumenty w wielu miastach, ale straszne wspomnienie zapewne nie dawało mu spokoju. Osiemnaście lat po śmierci syna popełnił samobójstwo. Skoczył z rusztowania budowanych przez siebie organów w Lewoczy.
***
Na terenie Olkusza już we wczesnym średniowieczu rozwinęło się górnictwo, ze względu na płytko położone pokłady srebra. Przed 1299 rokiem miasto zostało lokowane na prawie niemieckim. W XIV w. miasto zostaje zaliczone do największych i najważniejszych miast Małopolski, co zawdzięczało rozbudowie królewskich kopalń a także położeniu na szlaku Wrocław – Kraków.Kres świetności miasta nastał wraz z nadejściem XVII wieku: wtedy to górnicy zaczęli podkopywać zabudowania miejskie, ponieważ uległy wyczerpaniom złoża kruszców. Do całkowitej klęski przyczynił się potop szwedzki.Po powstaniu styczniowym powoli z upadku podźwignął się przemysł. Niebagatelne znaczenie miała budowa w latach 1883-1885 linii Dąbrowsko-Iwangrodzkiej, która znacznie przyczyniła się do integracji gospodarczej całego regionu i wyjątkowo ożywiła niespełna dwutysięczne miasteczko.
