Otrzymane komentarze dla użytkownika kolumber, strona 119

Drodzy Kolumberowicze :) Regulamin przeczytałam :) cieszę się, że został uzupełniony Netykietą. Zamierzam się stosować do wszystkich zasad.
Nie chcę już waśni... Chcę tak jak dawniej cieszyć się Waszymi zdjęciami i Waszymi podróżami. Chcę dzięki Waszym inspiracjom marzyć o kolejnych wyjazdach. Z pomocą Waszych świetnych rad, komentarzy, relacji, fotografii zwykłych i niezwykłych miejsc wartych zobaczenia, chcę krok po kroku te własne marzenia realizować :)

Może trzeba wyjaśnić w końcu czy jesteś pracownikiem Kolumbera czy nie ?
Dlaczego zawsze jak ktoś napisze coś o awarii, to Ty się wykłócasz ?
Dlaczego napisałaś o City, że jest chamski? Dlaczego zaatakowałaś Mimblę jak napisała o netguru ? Dlaczego ? Czy Ty możesz pisać komuś, że jest żałosny ? Możesz ?
Może ta podróż jest też dla Ciebie ?
Nie wiem czy napisanie o kimś, że jest pracownikiem Kolumbera jest aż taką potwarzą ?
Wyjaśnij nam, to nie będzie kłamstw i niedomówień.

znaczy wykasowane kłamstwa i potwarze się nie liczą? pewnie tak jak i te napisane w mailu...

niczego nie mam obowiązku "wam" tłumaczyć.

i jak dla mnie eot.

przechodzę na ciemną stronę mocy:-) [w tle słychać astmatyczny oddech lorda vadera] masz u mnie plusa besir.

co prawda nie miałem swojego udziału w tej dramatycznej bitwie (nie z własnej woli niestety, nad czym boleję;-), ale po zapoznaniu się z nią 'na zimno' mam trochę inne odczucia niż, z jednej strony ty besirze, a z drugiej spora część użytkowników. jechałeś czasem z ludźmi po chamsku i w zamian chamstwo dostałeś. takie życie... oko za oko...

na twoją korzyść przemawia jednak fakt, ze szybko pewne rzeczy zrozumiałeś (nie nie, nie jestem nauczycielem! mądrzę się hobbystycznie;-) i zamiast ludzi besztać, zacząłeś mówić ludzkim głosem (choć to też pewne nadużycie, bo ni... wiadomo czego... nie qmam tego fotograficznego slangu;-)

nie da się też ukryć, że stałeś się fantastycznym 'chłopcem do bicia', a ja nie lubię jak kilku kopie jednego. choć, przyznaję, momentami sam miałem ochotę ci przywalić... ale tak wirtualnie tylko;-)

i jeśli jeszcze zrozumiesz (no sorrki za ten ton!!:-), że portal jest podróżniczy, a nie fotograficzny i zamiast pisać elaboraty na temat najwyższej jakości sprzętu, zniżysz się do naszego... ups... pardon... mojego (nie lubię mówić za kogoś:-p ) ...poziomu i podpowiesz jak robić trochę lepszy fotoplankton, to.. no to sielanka zapanuje i w ogóle... 'już mi niosą suknie z welonem...' i takie tam...

a te osobiste wyjazdy coś mi przypominają... ech... historia się powtarza...

Prosiłem o usunięcie tego, jeśli to nie jest prawda, zresztą. Jak widać jest to Wam na rękę.

To w takim układzie skoro się włączyłaś, to proszę wyjaśnij wszystkim jak to jest na prawdę.
Słuchamy.

miałam się nie wtrącać, nie opowiadać za żadną ze stron (choć swoje zdanie mam).
ale ubawiła mnie dyskusja o kłamstwach.
podrzucam link do ostatnich kłamstw i pomówień pana voyagera, tu, na kolumberze. wypowiedź 18. od dołu:

http://kolumber.pl/photos/show/place:142/page:43

miłego dnia!

Slawku...

e... :(

Drewniany płot



Chlopiec nie miał łatwego charakteru. Jego ojciec dał mu pewnego dnia worek gwoździ i kazał wbijać w okalający ogród płot - każdy brak cierpliwości, każdą kłótnię miał dokumentować jeden gwóźdź w płocie.

Pierwszego dnia wbił ich 37. W następnych tygodniach nauczył się panować nad sobą i liczba wbijanych gwoździ malała z dnia na dzień: odkrył, że łatwiej jest panować nad sobą niż wbijać gwoździe.

Wreszcie nadszedł dzień, w którym nie wbił ani jednego. Poszedł więc do ojca i powiedział mu to. Wtedy ojciec kazał mu wyciągać z płotu jeden gwóźdź każdego dnia, w którym nie straci cierpliwości i nie pokłóci się z nikim.

Mijały dni i w końcu chlopiec

mógł powiedzieć: - Wyciągnąłem z płotu wszystkie gwoździe.

Wtedy ojciec zaprowadził go przed płot i rzekł:

- Spójrz ile w płocie jest dziur. Płot nigdy już nie będzie taki, jak dawniej.



Kiedy się z kimś kłócisz, kiedy kogokolwiek i w jakikolwiek sposób obrażasz,



zostawiasz w nim ranę. Możesz wbić człowiekowi nóż, a potem go wyciągnąć, ale rana pozostanie. Nieważne, ile razy będziesz przepraszał, rana pozostanie; rana zadana słowem boli tak samo, jak rana fizyczna. Mów więc ludziom miłe rzeczy, uśmiechaj się zamiast martwić i denerwować, nie narzekaj, nie patrz na wroga wilkiem, a jeśli to możliwe postaraj się zrobić coś, co wywoła choć niewielki uśmiech na jego twarzy. Wiem, to nie jest łatwe, ale nikt nie mówi, że życie jest usłane różami i nie wymaga od nas żadnego wysiłku.








...