-
-
- Kościół p.w. św. Ducha przy Rynku Staromiejskim. Jest to kościół akademicki założonego w 1945 roku Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, najstarszej i największej uczelni w północnej Polsce, prowadzony przez księży Jezuitów.
Kościół zbudowali w stylu późnobarokowym w II połowie XVIII wieku protestanci, którym w wyniku tumultu toruńskiego w 1724 roku odebrano Kościół Mariacki - dotąd główny kościół protestanckiego Torunia. W 1741 roku wybrano ostatecznie projekt drezdeńskiego architekta Andreasa Adama zwanego Bähra. Prace budowlane rozpoczęto dwa lata później, szybko jednak zostały one przerwane gdyż budowa świątyni poczęła budzić sprzeciw w szerszych kołach radykalnego obozu katolickiego. W 1754 rku królewską decyzją zezwolono na dalsze prace. Budynek t - by nie drażnić katolików - nie mógł jednak przypominać kościoła, a jedynie skromną kamienicę mieszczańską. Jako że twórca poprzedniej koncepcji architektonicznej świątyni już nie żył, prace powierzono młodemu architektowi pochodzącemu z Torunia Efraimowi Schroegerowi. Opracowany przez niego projekt zatwierdzono w 1755 roku, a już w roku następnym nastąpiło uroczyste poświęcenie kościoła. Pracami budowlanymi kierował August Konrad Hoffmann. Od 1817 roku, po wprowadzeniu unii kościelnej w Prusach, był to kościół ewangelicko-unijny. Smukła wieża kościoła o wysokości 64 m została dobudowana w latach 1897-1899 wg projektu Hugona Hartunga. Świątynia mieściła ok. 1300 osób, w tym 500 na emporach. Oprócz nabożeństw w języku niemieckim, do 1797 roku odbywały się także polskie. Wnętrze kościoła mieści szereg XVIII-wiecznych dzieł sztuki. Duża część wyposażenia kościoła uległa zniszczeniu podczas pożaru w maju 1989 roku. Spłonęły wówczas m. innymi rokokowe organy (z lat 1756-1759), dzieło gdańskiego warsztatu Fryderyka Rudolfa Dalitza, znanego z budowy słynnych organów oliwskich. Zostały one zrekonstruowane z wykorzystaniem zachowanych fragmentów rzeźb. Wnętrze kościoła jest obecnie remontowane.
-
