-
-
- Kaplica p.w. Dzieciątka Jezus przy ulicy Lindleya to neogotycka, zabytkowa świątynia powstała na początku XX wieku. Pod koniec XIX wieku zaczęto przenosić szpital Dzieciątka Jezus z okolic placu Napoleona na teren ulic: Chałubińskiego, Nowogrodzkiej, Koszykowej. Projektantem całego obiektu był Józef Pius Dziekoński (1844-1927) - architekt i konserwator zabytków. Kamień węgielny pod cały obiekt poświęcił 24 lipca 1897 roku, proboszcz parafii p.w. św. Barbary ks. kan. Sroczyński. Zaraz potem rozpoczęto budowę małej świątyni, zaplanowanej na 150 osób. Oddano ją do użytku prawdopodobnie w roku 1902. Wkrótce okazała się ona zbyt szczupła, więc postanowiono przystosować ją, jako prezbiterium dla nowo projektowanej trzynawowej w stylu neogotyku. Prace związane z rozbudową świątyni przerwała I wojna światowa. Po czterech latach przerwy rozpoczęto je na nowo. Pierwotnie zbudowany kościół w stylu neogotyckim pozostawiono bez zmian, jako prezbiterium. Budowa kościoła ostatecznie została ukończona w 1925 roku. W czasie II wojny światowej kościół został poważnie uszkodzony. Podczas oblężenia Warszawy we wrześniu 1939 roku, rozbita została wieża, rozbite dzwony i zerwany dach. Odbudowany nieco kościół został powtórnie uszkodzony podczas Powstania Warszawskiego. Po zakończeniu działań wojennych przeprowadzono rekonstrukcję wieży i kapitalny remont dachu, zbudowano nową zakrystię z lewej strony prezbiterium, odbudowano wieżę i pokryto ją blachą miedzianą, zainstalowano organy i zakupiono dzwon. Od 1954 roku pracę w kościele podjęli księża orioniści, a od 1986 roku świątynia jest kościołem parafialnym parafii p.w. św. Alojzego Orione. W latach 90. XX wieku przeprowadzono liczne prace konserwacyjne w kościele: odnowiono ołtarz główny, wymalowano wnętrze świątyni, wymieniono posadzkę i poddano renowacji obrazy.
-
