-
-
- Filtrowa jest ważną lokalnie ulicą łączącą Śródmieście Południowe i Starą Ochotę. Jej nazwa pochodzi od rozległego kompleksu Filtrów Lindleya, rozciągającego się po północnej stronie ulicy w jej środkowym biegu. Ulicę przeprowadzono około roku 1893, początkowo tylko na odcinku od ul. Suchej (obecnie Krzywickiego) do Raszyńskiej. Fragment ulicy pomiędzy Topolową (dziś Aleją Niepodległości) a Suchą powstał przed rokiem 1914, uregulowano go jednak dopiero w związku z budową Kolonii Staszica około roku 1922. W tym czasie wytyczono także końcowy fragment ulicy - do Placu Narutowicza. Jako ostatni - około roku 1927 - powstał fragment początkowy, pomiędzy Aleją Niepodległości a Polem Mokotowskim. Tereny rozciągające się od Filtrowej aż po ul. Wawelską zajmowały dawniej drewniane baraki koszarowe, użytkowane do roku 1915 przez wojska rosyjskie. Gwałtowny rozwój ulicy nastąpił w okresie międzywojennym, wraz z pojawieniem się budownictwa spółdzielczego na Ochocie. Jedynym budynkiem służącym ogółowi społeczeństwa stał się gmach Urzędu Województwa Warszawskiego, wybudowany w roku 1938 - jego historyzująca sylweta nawiązuje do magnackich rezydencji. W roku 1926 ulicą Filtrową pojechał pierwszy tramwaj. Od ulicy rozpoczynać się miało też imponujące założenie Alei Wielkopolski, której zrealizowany w latach 1932-1935 fragment istnieje do dziś w postaci malowniczego Zieleńca Wielkopolskiego. W roku 1944 zabudowa ulicy spłonęła. Wszystkie domy odbudowano do roku 1950. Większość interesującej i cenionej przez mieszkańców architektury zachowała się do dnia dzisiejszego. Na zdjęciu widoczne jest skrzyżowanie ulicy Filtrowej z Raszyńską.
-
