-
-
- Kamienica Anny Mikulicz-Radeckiej. Powstała po 1819 roku. Na przestrzeni wieków zachowała niezmienioną formę i przeznaczenie. W czasie II wojny światowej zajmowali ją Niemcy, a podczas Powstania Warszawskiego służyła jako szpital. Na terenie drugiego podwórza pochowano ofiary Powstania. Kamienica do dziś pełni funkcje mieszkaniowe i - w mniejszym stopniu - usługowe. Została wybudowana dla Anny Mikulicz-Radeckiej. Powstała najprawdopodobniej z rozbudowanego wg. projektu Władysława Marconiego (1848-1915) domu, który stanął w 1819 roku, a ukończony został po roku 1831. Drugie podwórze zabudowano po 1897 roku. Kamienica ma pięć kondygnacji i dwa podwórza; z przejazdem bramnym i przejazdem na drugi dziedziniec. Kształt bryły i układ pomieszczeń w kamienicy został niezmieniony. Na elewacji zewnętrznej zachowały się żeliwne balustrady balkonowe a także dekoracja architektoniczna o motywach liści palmowych, wieńców laurowych, czy gałązek różanych.
-
