-
-
- Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa Oblubieńca przy Krakowskim Przedmieściu (zwany także kościołem karmelitów bosych, pokarmelickim lub seminaryjnym). Zbudowany został z inicjatywy Albrychta Wessla, chorążego nadwornego i starosty różańskiego, makowieckiego i tykocińskiego. Wzniesiony dla karmelitów bosych w latach 1661-1681 na planie krzyża z dwiema bocznymi nawami w stylu barokowym wg projektu Isidoro Affaita starszego. W projektowaniu kościoła brali udział tak znani architekci jak Constantino Tencalla (1610-1647), Szymon Józef Belotti (?-1708) oraz Tylman z Gameren (1632-1706). W latach 1762-1780 fasada została przebudowana wg projektu Efraima Schroegera (1727-1783) w stylu klasycyzmu. To pierwsza, klasycystyczna kamienna fasada zbudowana w Rzeczypospolitej. W sąsiednim klasztorze karmelitów w 1705 roku toczyły się rozmowy pokojowe pomiędzy Polską i Szwecją, reprezentowanymi przez Stanisława Bogusława Leszczyńskiego (1677-1766) i Karola XII Wittelsbacha (1682-1718), które zakończyły się podpisaniem przymierza. Klasztor karmelicki skasowano zaraz po Powstaniu Styczniowym, a budynek przejęło seminarium duchowne, które w 1925 roku dobudowało w północnej części neoklasycystyczną bibliotekę wg projektu Konstantego Sylwina Jakimowicza (1879-1960). Kościół nie został zniszczony podczas II wojny światowej. Do czasu odbudowy katedry św. Jana pełnił rolę prokatedry.
-
