-
-
- Góra Tabor (הר תבור). Góra jest kilkakrotnie wymieniana w Biblii. Pierwszy raz przy podziale ziemi, jako granica między trzema plemionami Izraela - Zabulona, Issachara i Naftalego. Następnie jest wspominana w wypowiedzi prorokini Debory (ok. roku 1200 p.n.e.), która zachęcała Baraka do walki przeciw Siserze, dowódcy armii kananejskiego króla Jabina. Górę Tabor wymienia także prorok Samuel (zm. ok . roku 1007 p.n.e.) w swojej mowie do króla Saula (zm. w 1010 roku p.n.e.) . Odnoszą się do niej także prorocy Ozeasz (VIII wiek p.n.e.), Jeremiasz (VII wiek p.n.e.) oraz przypisywana królowi Dawidowi (ok. 1040 - ok. 970 p.n.e.) Księga Psalmów (która, jak się obecnie uważa, powstawała jednak w długim okresie od XI do III wieku p.n.e.). W późniejszych czasach szczyt góry był wielokrotnie wykorzystywany jako ufortyfikowane miejsce obronne. Działo się tak od czasów Antiocha III Wielkiego (ok. 242-187 p.n.e.) do zniszczenia Jerozolimy w 70 roku przez Wespazjana (9-79). Podczas wojny żydowsko-rzymskiej góra Tabor była przez 40 dni broniona przez Żydów. Fortyfikacje zostały całkowicie zburzone po stłumieniu powstania Szymona Bar-Kochby w latach w latach 132-135.
-
