Pierwotny mechaniczny zegar zamówił go w Norymberdze na zlecenie Rady Miasta Krakowa lonar Jodokus Glaca w 1524 roku. Zainstalowany na wieży odmierzał godziny według systemu rachuby czasu zwanego "półzegarzem", tj. wskazywał dwa razy po 12 godzin, począwszy od północy. System ten stosowany jest w zegarach do dziś. Mury wieży stanowiły zewnętrzną obudowę mechanizmu umieszczonego w jej wnętrzu. Tarcze posiadały w środku złocone, promieniste oblicza słońca, wokół których zamontowane były pierścienie ze złoconymi, rzymskimi cyframi gotyckimi. Jedna złocona wskazówka godzinowa na każdej z nich miała formę dłoni. Dodatkowo tarczę umieszczoną na reprezentacyjnym, południowym boku wieży podtrzymywały rzeźbione i polichromowane figury, prawdopodobnie para aniołów. Opisywany zegar spłonął od uderzenia pioruna wraz z pokrytym ołowiem, gotyckim hełmem wieży w 1680 roku. Wieżę odbudowano i podwyższono o tę część, gdzie dzisiaj mieści się tarcza zegara. Prace, ukończone w 1686 roku prowadził śląski budowniczy Piotr Beber. Po zburzeniu ratusza, przez cały XIX wiek wieża niszczała, chciano ją nawet rozebrać. Obecny zegar podarowany w 1906 roku przez Stanisława Gabriela Żeleńskiego umieszczono na wieży ratuszowej w 1926 roku.
(źródło: Elżbieta Błażewska - "Kilka uwag o pierwszym mechanicznym zegarze na wieży Ratusza krakowskiego" oraz www.dnidziedzictwa.pl)
Wieża Ratuszowa Kraków 
(źródło: Elżbieta Błażewska - "Kilka uwag o pierwszym mechanicznym zegarze na wieży Ratusza krakowskiego" oraz www.dnidziedzictwa.pl)