• 2

Marii Zientary Malewskiej 3.

Podróż: Kamienice Olsztyna
Miejsce: Olsztyn, Warmińsko-Mazurskie , Polska, Europa

• 
• Pamiątkowa tablica ku czci poetki warmińskiej Marii Zientary-Malewskiej, umieszczona w 2010 r. na olsztyńskiej kamienicy, miejscu zamieszkania pisarki w l. 1949-1981.
  
  
  
  Tablica została wykonana z brązu, przedstawia portret Marii Zientary-Malewskiej, zawiera również fragment jej utworu pt. „Pieśń Warmianki”. Projektantką pamiątki jest Sara Szerszunowicz, studentka ochrony dóbr kultury na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Tablica powstała dzięki staraniom olsztyńskiej grupy inicjatywnej (przy udziale m.in. Elżbiety Fabisiak, Marii Surynowicz oraz Jana Chłosty). Fundusze na jej wykonanie zebrano, sprzedając specjalne cegiełki o nominale 10 zł, jak też dzięki dotacji ze strony władz miasta. Patronat honorowy nad uczczeniem pamięci poetki objął prezydent Olsztyna, Piotr Grzymowicz.
  
  
  
  Maria Zientara-Malewska (ur. 4 września 1894 w Brąswałdzie, zm. 2 października 1984 w Olsztynie) – poetka, nauczycielka i działaczka warmińska. Patronka Szkoły Podstawowej nr 30 w Olsztynie, Szkoły Podstawowej nr 3 w Kętrzynie oraz Gimnazjum w Dywitach.
  
  W 1926 ukończyła Seminarium Nauczycielskie w Krakowie. W latach 1921–1923 pracowała w Gazecie Olsztyńskiej. W tym czasie organizowała też koła Kobiet Polek i Związku Towarzystw Młodzieży w Prusach Wschodnich. Krótko prowadziła polskie przedszkole w Gietrzwałdzie, a 10 kwietnia 1929 rozpoczęła nauczanie w polskiej szkole w Chaberkowie. Następnie kierowała Wydziałem Przedszkoli i Opieki Religijnej Związku Polskich Towarzystw Szkolnych w Niemczech (w latach 1929-1935 w Zakrzewie, od 1935 do 1939 w Nowym Kramsku).
  
  
  
  11 września 1939 została aresztowana przez hitlerowców, a później wywieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, z którego została zwolniona 18 kwietnia 1940.
  
  
  
  W 1945 podjęła pracę w Wydziale Oświaty Pełnomocnika Rządu na Okręg Mazurski. Była członkiem Okręgowego Polskiego Komitetu Narodowościowego oraz Instytutu Mazurskiego, działała też w Polskim Stronnictwie Ludowym. W połowie 1952 została przyjęta w poczet Związku Literatów Polskich.
  
  Debiutowała wierszem Pory roku zamieszczonym w Gazecie Olsztyńskiej (4 grudnia 1920).
  
  
  
  Jej wiersze w latach międzywojennych były drukowane prawie we wszystkich czasopismach polskich w Niemczech, także w dwóch antologiach Warmia i Mazury oraz Nasi poeci. Po 1945 wydano jej 20 samodzielnych książek.