- 5
Gmach Poczty Cesarskiej.
Podróż: Kamienice Olsztyna
Miejsce:
Olsztyn, Warmińsko-Mazurskie , Polska, Europa
-
- Pod koniec XIX w. Olsztyn zaczął przekształcać się z małej prowincjonalnej miejscowości w stolicę regionu. W 1818 r. powstał powiat olsztyński, a w 1905 r. utworzono tutaj rejencję. Nastąpił szybki wzrost ludności: w poł. XIX w. Olsztyn liczył ok. 4 tys. mieszkańców, pół wieku później było to już 25 tys. osób. Do miasta dotarła kolej, założono kanalizację, oświetlenie gazowe. Organizacja poczty uległa zmianie – rozwój infrastruktury komunikacyjnej odciążył pocztę od świadczenia usług przewozowych. Jej nowe usługi, oprócz tradycyjnej wymiany listów, skupiały się na obsłudze telegrafu i telefonu. W związku ze wzrostem liczby mieszkańców miasta i zwiększeniem się jego prestiżu, należało pomyśleć o budowie gmachu poczty, który spełniałby potrzeby szybko rozwijającego się Olsztyna. W tym czasie zabudowa przestała mieścić się w średniowiecznych granicach wytyczonych przez mury miejskie. Powstało Dolne i Górne Przedmieście i ulice, które dziś należą do ścisłego centrum, tj. ulice: Pieniężnego, Dąbrowszczaków, Grunwaldzka, Warszawska, Niepodległości, Jagiełły i Jagiellończyka.
Plac budowy znajdował się naprzeciwko szkoły ludowej. Prace przebiegały bardzo szybko, gdyż rozpoczęto je wiosną 1886 r., w październiku budynek poczty był już w stanie surowym, a rok później nadawał się do użytkowania. 29 IX 1887 r. urząd pocztowy został oficjalnie otwarty.
Gmach łączył praktyczność wnętrz z prostotą bryły, jednak nie zapomniano o nadaniu budynkowi użyteczności publicznej cech, które świadczyły o prestiżu. Budowlę utrzymano w tzw. historyzmie oficjalnym. Przechodzień czy klient miał w niej od razu zobaczyć urząd pruski. W 1907 r. poczta została rozbudowana o cztery okienne osie od strony ul. Pieniężnego (dawniej Wilhelmstraβe). Zaplecze zaś powiększono o halę ekspedycyjną, a korpus od tej strony rozbudowano o piętro. W 1928 r. dobudowano boczne skrzydło z przejazdem bramowym od ul. 22 Stycznia (dawnej ul. Pocztowej). Sposób realizacji pozwala stwierdzić, że dokonał tego August Feddersen. W tym czasie wymieniono lukarny oraz zlikwidowano szczyt na linii portalu.