-
-
- Sanktuarium p.w. św. Jana z Dukli. W nowym barokowym, trójnawowym kościele jeden z bocznych ołtarzy został poświęcony Janowi z Dukli. Zakonnicy odprawiali przed nim msze wotywne i zaczęli uroczyście obchodzić doroczne święto bł. Jana. Wyposażenie kościoła stanowiły ozdobne organy sprowadzone w 1767 roku oraz ołtarze, stalle i ławki wykonane w latach 1767-1768 przez rzeszowskich snycerzy: Kazimierza Krementowskiego i Macieja Czyżewskiego. Z odlewni z Preszowa na Słowacji bernardyni sprowadzili do świątyni trzy dzwony w 1769 roku. Z upoważnienia arcybiskupa lwowskiego Wacława Hieronima Sierakowskiego (1700-1780) w 1770 roku bernardyni lwowscy przesłali do klasztoru dukielskiego ramię bł. Jana. Złożono je do dużego, kutego w srebrze barokowego relikwiarza ufundowanego przez Jerzego Augusta Wandalina Mniszcha (1715-1778). Niestety, w 1835 roku na skutek pożaru klasztor i kościół bernardynów dukielskich uległ niemal całkowitej ruinie. Plany rekonstrukcji zniszczonych budowli opracował architekt krakowski Karol Knaus (1846-1904). Czuwał on również nad pracami budowlanymi, które zakończono w 1903 roku. W prezbiterium, powiększonym o chór zakonny, stanęły cztery przyścienne, marmurowe kolumny o korynckich złoconych kapitelach. W nawie głównej wmontowano marmurowe pilastry. Artysta malarz Tadeusz Popiel (1863-1913) wykonał polichromię ścienną. Uwidocznił na niej sceny z życia Patrona kościoła. W przedłużeniu prawej nawy głównej bernardyni usytuowali kaplicę poświęconą św. Janowi z Dukli. Jej wystrój pochodzi z początku XX wieku. Dębowy ołtarz do kaplicy wykonał w 1912 roku Józef Maluch z Grodziska. Po wysiedleniu przez władze komunistyczne bernardynów z lwowskiego klasztoru w 1946 roku, zakonnicy przewieźli trumienkę z relikwiami Błogosławionego ze Lwowa do klasztoru w Rzeszowie. W 1974 roku trumienka spoczęła w dukielskiej kaplicy.
-
