-
-
- Barokowy kościół parafialny p.w. św. Mikołaja. Pierwotnie stał na tym miejscu drewniany kościół parafialny, p.w. Wniebowzięcia NMP, wzmiankowany w roku 1425. Obecna (podominikańska) świątynia pochodzi z lat 1736-1750. Została konsekrowana w roku 1750 przez biskupa chełmskiego Józefa Eustachego Szembeka (?-1758). Od roku 1786 jest kościołem parafialnym. Został on wzniesiony dzięki fundacji Józefa (1690-1742) i Teresy Zuzanny (1700-1759) Kuropatnickich. Odnawiany w II połowie XIX wieku, w roku 1910, 1933 i 1954. Murowany z cegły, otynkowany. Trójnawowy, bazylikowy. Zbudowany na rzucie prostokąta z wyodrębnioną piętrową kruchtą od strony wschodniej. Posiada korpus nawowy trójprzęsłowy z nawą główną szerszą od bocznych. Prezbiterium jest nieco węższe od nawy głównej, dwuprzęsłowe, zbliżone do kwadratu. Pod całym kościołem znajdują się krypty sklepione kolebkowo z lunetami. Wnętrze rozczłonkowane jest pilastrami podtrzymującymi belkowanie. Nawy boczne są otwarte do głównej półkolistymi arkadami. Prezbiterium oddzielone jest od nawy filarami przyściennymi podtrzymującymi półkolisty łuk tęczowy. Elewacje rozczłonkowane są pilastrami. Otwory okienne zamknięte są łukiem półkolistym. Dachy nad nawą i prezbiterium są dwuspadowe, nad nawą nieznacznie podwyższone, z wieżyczką na sygnaturkę, nad nawami bocznymi pulpitowe; kryte blachą. Ołtarz główny pochodzi z połowy XVIII wieku. Wnętrze kościoła wyposażone jest w liczne dekoracje rzeźbiarskie i malarskie. Na uwagę zasługują także rokokowa ambona z II połowy XVIII wieku oraz barokowa marmurowa chrzcielnica z końca XVII wieku. Obok kościoła znajdują się zabudowania dawnego klasztoru wzniesiony zapewne wraz z kościołem.
-
