Reszel

Podróż: Z Warmii do krainy Wielkich Jezior
Miejsce: Reszel, Warmińsko-Mazurskie , Polska, Europa

Zamek reszelski należał, podobnie jak Orneta, Lidzbark Warmiński, Jeziorany i Braniewo, do tzw. zamków biskupich. W latach 1251 i 1255 w wyniku ustaleń pomiędzy zakonem krzyżackim i biskupami Warmia została bowiem podzielona między biskupów i kapitułę. W południowym skrzydle fundamentów zamkowych archeolodzy odnaleźli ślady umocnień, które pochodzą z okresu przedkrzyżackiego. Po dokonaniu podboju Warmia w latach 40. XIII wieku fortyfikacje te wykorzystali zapewne Krzyżacy na potrzeby własnej strażnicy. Mimo że zamek należał do biskupów, do końca XIII wieku były w nim osadzone załogi krzyżackie. Wiązało się to z zagrożeniem ze strony podbitych plemion pruskich. W czasie wielkiego powstania Prusów w 1260 roku załoga spaliła warownię i uciekła. Po stłumieniu powstania Krzyżacy odbudowali gródek, który w postaci drewniano-ziemnej warowni przetrwał zapewne aż do połowy XIV wieku. Na miejscu strażnicy w latach 1350-1401wzniesiono zamek, który objął południowo-wschodnie naroże miasta. Budowę rozpoczął biskup Jan I z Miśni (Johannes von Meissen; ?-1355), kontynuował Jan II Stryprock (ok. 1300-1373), a dokończył Henryk III Sorbom (1340-1401). Warownia, mieszcząca również apartamenty biskupie, była sprzężona z obwarowaniami miasta. Miała formę czworoboku o wymiarach 43x45 metrów. Pierwszy budynek wzniesiono od strony wschodniej. Z pozostałych stron dziedziniec został zamknięty ceglanym murem, zbudowanym na kamiennej podstawie. Wjazd na zamek umiejscowiono w kurtynie zachodniej. W narożu północno-zachodnim wzniesiono potężną cylindryczną wieżę postawioną na kwadratowym cokole. Od XIV do XVI wieku była ona kilkakrotnie podwyższana. Osiągnęła osiem kondygnacji, a grubość muru na najwyższych piętrach przekraczała cztery metry. W końcu XIV wieku rozbudowana została także brama wjazdowa. Przejazd bramny zabezpieczono wysoką czworoboczną wieżą wysuniętą przed lico muru. W XV wieku system obronny zamku zmodernizowano. Powstał wówczas jeszcze jeden pas obronny. Wzmocniono północną kurtynę murów, wzniesiono tam dwie półokrągłe baszty trzecią, w ¾ okrągłą, która poprzedza główną wieżę. Środkowa baszta była jednocześnie latryną zamkową.