Podróż Szlakiem cerkwi i tolerancji

Tym razem cerkiew była jednym z celów fotograficznej wyprawy na Mazury, jesienią zeszłego roku. Wojnowo słynie z klasztoru starowierców, niezbyt odległa cerkiew jest nieco mniej znana. Piękny październikowy dzień, wokoło cisza i zwykłe życie Mazur pozbawionych już tabunów turystów. Tylko pierwsze złocone liście spadające z drzew i ta skromna, biała budowla emanująca spokojem. Polecam uwadze na szlakach Waszych wędrówek. Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny wybudowana została w latach 1921-23 na planie prostokąta. Wzorowana na drewnianych rosyjskich cerkwiach z okolic Tweru.

Cała podróż na Łotwę była zrealizowana nieco na wariata, chociaż miło ją wspominam. Przez cztery dni udało mi się sporo zobaczyć i po raz kolejny zachwycić się secesją z której słynie stolica Łotwy (to temat na osobna opowieść). Z racji wspanialej architektury w Rydze oraz jak zwykle galopującego czasu, wszelkie kościoły zeszły nieco na dalszy plan. Trochę szkoda bo obok siebie sąsiaduje tu katedra luterańska, kościół katolicki i cerkiew prawosławna – taki ekumenizm architektoniczny w najlepszym wydaniu. Cerkiew była mijana niejako po drodze, więc i kadrów mam nie za dużo. Katedralna cerkiew p.w. Narodzenia Pańskiego zbudowana w latach 1876-1883 w stylu neobizantyjskim, jest największą cerkwią w krajach bałtyckich.

Krótka podróż pociągiem podczas wizyty na Lotwie. Jelgavę odwiedziliśmy z myślą o klasycystycznym pałacu który się tu znajduje. Po drodze ze stacji kolejowej natchnęliśmy się na remontowaną cerkiew - ciekawy obiekt pośród szarej ulicy i budynków pamiętających lepsze czasy. Niestety nie udało mi się ustalić kiedy powstała ta budowla i jakiego ma patrona.

Przy okazji zwiedzania Krainy Otwartych okiennic udało się zobaczyć kilka cerkwi na wschodzie naszego kraju. Jednym z takich fotograficznych odkryć była cerkiew p.w. Św. Michała Archanioła w Trześniance, odbudowana w latach 1864-66, po pożarze, którzy doszczętnie strawił jej poprzedniczkę. Dzięki uprzejmości mieszkańców tej uroczej wioski na Podlasiu udało nam się zwiedzić świątynię, pozwolono nawet na robienie zdjęć. Unosił się tu jeszcze zapach kadzideł – kilkanaście minut wcześniej zakończyło się tu nabożeństwo żałobne. Troszkę mistyczne przeżycie no i wielka otwartość mieszkańców Podlasia- słowem jedno z przeżyć, które zapadają w pamięć.

Kolejna wioska na szlaku naszego autokaru. Dzięki miłemu Batiuszce (tu istotna uwaga: pop to określenie pejoratywne, coś jak klecha, do prawosławnego duchownego bezpiecznie jest mówić ksiądz, a milej dla jego ucha zapewne batiuszka) udało nam się zwiedzić wnętrze wyremontowanej, przeszło 300 letniej świątyni a także zobaczyć cmentarna kaplicę, bagatela zaledwie 160 letnią. Niestety robienie zdjęć w środku było wykluczone, chociaż tak prawdę powiedziawszy świątynia robiła większe wrażenie z zewnątrz niż wewnątrz. Cerkiew p.w. Przemienienia Pańskiego wybudowano w II połowie XVII wieku. Pierwsza wzmianka o świątyni w tym miejscu pochodzi z 1596 roku. W pobliskim uroczysku Patienka, na cmentarzu znajduje się przeszło 160 letnia kaplica p.w. Podwyższenia Świętego Krzyża.

Gródek to duża wieś na Podlasiu, rzut beretem od granicy z Białorusią. Spotkaliśmy tu uroczego proboszcza ks. Mikołaja Ostapczuka. Życzliwy batiuszka z tradycyjną brodą i dużym poczuciem humoru nim otworzył wrota świątyni opowiadał nam o dziejach świątyni i miejscowej parafii a także o różnicach między dogmatami prawosławia i katolicyzmu. Otwartością, odpowiedziami na trudne pytania a przede wszystkim pozwoleniem na robienie zdjęć kupił nasze serca. Cerkiew p.w. Narodzenia Najświętszej Marii Panny wybudowano w latach 1946-47, jest piątą świątynią wybudowana w tym miejscu (jej drewniane poprzedniczki nie przetrwały licznych wojen i pożarów). Wewnątrz świątyni znajdują się malowidła wykonane przez Adama Stalony-Dobrzańskiego i Jerzego Nowosielskiego.