Podróż Bieszczady 2010

Start w Nasicznem.

Dwernik-Kamień  to dobry punkt widokowy. Widok na połoniny wspaniały. Dojście na szczyt możliwe jest na kilka sposobów. Np. od południa ścieżką wzdłuż pastwisk, gdzie spotkaliśmy kilkanaście pasących się, na szczęście przyjaznych koni. Choć do dziś słyszę w uszach tętent galopującego wprost na nas ogiera. Na szczęście zdążył wyhamować. Samo podejście od południa jest dość trudne. Druga droga dojścia to dość łatwa ścieżka dydaktyczna, którą my wykorzystaliśmy do zejścia do Nasicznego.

Jak w każdej wyprawie bez szlaku warto mieć odbiornik GPS, by nie nadkładać zbyt wielu kilometrów. Polecam trekbuddy w telefonie z własną mapą.

Z Krzywego na Jasło idzie się najpierw łagodną ścieżką przez pola, potem dość stromą i często błotnistą drogą. Bez szlaku i dróżkami służącymi do zwożenia drzew docieramy na Małe Jasło. Potem już tylko przez szeroką przełęcz na Jasło. Widoki dość ograniczone, po „obowiązkowych” zdjęciach na szczycie schodzimy – także bez szlaku – do Przysłupia. Po drodze ciekawostka, ktoś zostawił przy ścieżce dwa niebieskie ... krawaty. W każdym z nich tkwiła jaszczurka. Być może lubiły niebieski. Na dole, w Przysłupiu jemy świetne smażone pstrągi. Jeszcze tylko trzy kilometry szosą i wracamy do Krzywego.

Od czterech lat, czyli od czasu gdy corocznie wędrujemy latem przez Bieszczady każdy wyjazd musi zawierać nocne wejście. Nazwaliśmy to „kinem pod gwiazdami”.

Raz spektakl jest ciekawszy innym razem nieco mniej. Często oglądaliśmy spadające gwiazdy, które zupełnie inaczej wyglądają, gdy patrzymy na nie z połoniny. W nocy można spotkać wiele zwierząt. Widzieliśmy salamandry, ropuchy, lisy, nawet jelenie. Raz nawet koleżanka słyszała misia. Ale nikt jej nie uwierzył. Jednak najważniejsze to oczekiwanie. Docieramy na górę w nocy i od trzeciej mamy długometrażowy film. Najpierw niebo rozjaśnia się powoli i z jednej strony, później coraz gwałtowniej nabiera kolorów, od jasnej szarości do pomarańczy. I wreszcie wybucha słońce. A my najczęściej zmarznięci zaczynamy schodzić w poszukiwaniu aut i po kilku godzinach jesteśmy w domu. Naprawdę warto. W tym roku wyruszyliśmy z Ustrzyk Górnych, nad ranem byliśmy na Wielkiej Rawce. A na ósmą rano zeszliśmy na  przełęcz Wyżniańską.

Muszę dodać, że na nocną wycieczkę trzeba iść albo dobrze znanym (za dnia) szlakiem, albo koniecznie z GPS. W nocy wszystko jest inne...

Krótka droga po nocnej wycieczce na Rawki. Właściwie to spacerek. Po drodze fragment kuwejckich, o pardon, bieszczadzkich pól naftowych. Dziwne to, ale auta z „turystami” podjeżdżają prawie do samego wodospadu! Wracamy przez Chmiel (znana cerkiew i płyta nagrobna), przełom Sanu pod Chmielem (warto zejść na dół, do rzeki) i Dwernik (cerkiew). Na koniec zaglądamy na kiermasz Rozsypańca. Kiedyś to było inaczej –gdy w Bieszczadach królowały Anioły i Stare Dobre Małżeństwo to w Dołżycy było wielkie święto! Ale może Rozsypaniec się rozwinie, dajmy mu szansę!