Dąbrówno leży około 20 km na wschód od Lubawy. Obecnie jest to duża, ładna wieś, położona malowniczo na przesmyku pomiędzy jeziorami Dąbrowa Mała i Dąbrowa Wielka, mająca charakter małego miasteczka, którym zresztą Dąbrówno było do 1945 roku.
Osada, położona obok wzniesionego przez Krzyżaków zamku, otrzymała prawa miejskie już w 1326 roku z rąk komtura Lutra von Braunschweig. Miejscowość wówczas nosiła nazwę Gilgenburg. W lipcu 1410 roku miasto zostało spalone i splądrowane przez wojska króla Władysława II Jagiełły, podążające pod Grunwald na spotkanie armii krzyżackiej. Po sekularyzacji Zakonu w 1525 roku i przyjęciu protestantyzmu przez Albrechta Hohenzollerna mieszkańcy miasta, zgodnie z zasadą "cuius regio eius religio" przyjęli wiarę luterańską. Miasto należało w późniejszych latach do możnych rodów Gablentzów, Olesnitzów i Finck von Finckensteinów. W XVI wieku osiedlili się tu wygnani z ojczyzny Bracia Czescy (Jednota bratří českých), protestancki odłam wywodzący się z husytyzmu. W 1549 roku wybudowali oni tu swój własny kościół, lecz po 20 latach wyprowadzili się z Dąbrówna. W okresie "potopu szwedzkiego" w 1656 roku Dąbrówno zostało spalone przez Tatarów.
Na początku I wojny światowej w okolicach Dąbrówna i Grunwaldu rozegrała się tzw. Bitwa pod Tannenbergiem, pomiędzy rosyjskimi armiami gen. Paula von Rennenkampfa i gen. Aleksandra Wasiliewicza Samsonowa i wojskami niemieckimi dowodzonymi przez gen. Ericha Ludendorffa i gen. Paula von Hindenburga, zakończona klęską Rosjan. W roku 1920 w wyniku plebiscytu miasto zostało przyłączone do Niemiec. W czasie następnej wojny, w roku 1945 Dąbrówno zostało zniszczone w 80% przez żołnierzy radzieckich i po wyzwoleniu utraciło prawa miejskie.
Miasteczko warte jest na pewno odwiedzenia, gdyż zachowało się w nim kilka ciekawych zabytków, które przybliżam w opisie zdjęć. Dodatkowym walorem są piękne jeziora i lasy otaczające Dąbrówno.
