Podróż Peru 2008r - Święta Dolina Inków

20.04.2008r Po śniadaniu przejazd do Świętej Doliny położonej wzdłuż wijącej się wśród gór rzeki Urubamby. Urubamba (Río Urubamba) to rzeka w południowym Peru. Łączna długość rzeki wynosi 725 km. Rzeka ma źródło w Andach Środkowych. Wzdłuż górnego biegu rzeki można odnaleźć liczne ruiny osiedli Inków. Valle Sagrado de los Inkas zaczyna się w miejscowości Pisac w dolinie rzeki Urubamby, która malowniczo wije się przez całą dolinę zmieniając w dalszym odcinku nazwę na Vilcanota. W całej dolinie zobaczyć można malowniczo położone do dnia dzisiejszego uprawiane poletka tarasowe zbudowane przez dawnych mieszkańców na bardzo urodzajnych glebach. Ze względu na klimat - umiarkowany wilgotny z duża ilością opadów - zbiory odbywają się dwa razy w roku. Uprawia się tu przede wszystkim ziemniaki, kukurydzę bób i rośliny zbożowe - quinua, kiwicha i amaranto. W świętej Dolinie do dnia dzisiejszego są żywe i kultywowane dawne tradycje Indian. W wielu miejscach znajdują się ruiny inkaskiego imperium - najważniejsze z nich Ollantaytambo, Chinchero, Tombomachay i Puca Pucara. W odległości 600 m, nad rzeką, wznoszą się ruiny budowli z czasów Inków. Do ruin nad wioską prowadzi brukowana 10-kilometrowa, prawie bezludna droga. Na południowym i wschodnim zboczu góry ciągną się uprawne terasy, a nad nimi trudne do przebycia ścieżki. Wiją się między olbrzymimi kamiennymi bramami, stromymi schodami, tunelem wyrytym w skale, murami, placami i budowlami kultowymi, z których najważniejsza jest stożkowata intihuatana. Pozostałości budowli z czerwonego kamienia i schodkowe, służące uprawom tarasy na stokach gór uważa się za najdoskonalszy przykład kamieniarskiego kunsztu Inków. Po odwiedzeniu fascynujących ruin zaginionego imperium warto zapoznać się ze współczesnym życiem Peruwiańczyków. Właśnie w Pisac odbywa się jeden z najsławniejszych i najbardziej barwnych indiańskich targów. Można na nim kupić tkaniny, andyjskie instrumenty muzyczne, ceramikę czy minerały. Można też spacerować wśród straganów i podziwiać kolorowo ubranych Indian, sprzedających warzywa i owoce ze swych wyrwanych górom pól. Po zrobieniu zakupów wyruszamy do ruin inkaskiej twierdzy Ollantaytambo. Ollantaytambo to małe miasteczko, nad którym górują ruiny fortecy Inków. Zbudowane jest na planie inkaskiego miasta - krzyżyjąca się siatka brukowanych ulic, wzdłuż których płynie woda w wąskich kanałach. Brukowane wąskie ulice, domy zbudowane z ociosanych kamieni, forteca i na przeciwległym wzgórzu wyryta w skale twarz boga Wirakoczy nadają miasteczku niepowtarzalny klimat. Mając u stop ruiny, tarasy i domostwa a po przeciwległej stronie poważna twarz Wirakoczy.   Miasto otoczone jest murami obronnymi, wewnątrz znajduje się twierdza zbudowana na planie wieloboku. W górnej części znajdowało się sanktuarium, pozostałością, którego jest Ołtarz Inki i Tron Księżniczki. Dzielnica mieszkalna znajduje się wokół centralnego placu. Liczne są komnaty, groty i inne. Podobno kształt miasta przypomina lamę. Podobno w dniu przesilenia słońce oświetla dokładnie miejsce, gdzie znajduje się oko lamy. Monumentalny kompleks świątynny o wymiarach 140 na 135 metrów i obwodzie ponad 300 metrów, wzniesiony został z ogromnych, wielokształtnych i doskonale dopasowanych bloków kamiennych. Dachy budowli kryte były zgodnie z inkaską techniką budowlaną drewnem i strzechą. Ściany zewnętrzne kompleksu i wnętrza świątyń pokryte były złotymi płytami, gzymsami i posągami o trudnej dziś do oszacowania wartości. W skład zespołu budowli kultowych wchodziła świątynia stwórcy człowieka, boga Wirakoczy, świątynia bogini księżyca Mamy Quilli, świątynia Plejad, świątynia planety Wenus, świątynia Tęczy i świątynia Błyskawic. W centralnej części kompleksu znajdował się właściwy Złoty Dziedziniec – ogród złożony ze szczerozłotych wyobrażeń roślin i zwierząt o łącznej masie kruszcu szacowanej na 1600 kilogramów oraz sanktuarium Inti, boga słońca, najwyższego w inkaskim panteonie. Znajdował się tu będący przedmiotem kultu ogromny złoty dysk wyobrażający boga oraz dziesięć, również szczerozłotych tronów, na których spoczywały zmumifikowane ciała królów inkaskich. Podczas zwiedzania obiad. Powrót przez Chinchero do Cusco. Chinchero to dawna twierdza Inków. Po zdobyciu, której fundamenty i solidne cyklopowe mury dawnej świątyni posłużyły do wzniesienia na przełomie XVI i XVII wieku kościoła. Kościół jest bardzo bogato zdobiony. Natomiast w jednej z bocznych naw znajduje się kaplica o surowym kamiennym wystroju. W kaplicy centralne miejsce zajmuje kamienny ołtarz. Oryginalny inkaski ołtarz z dodanym przez Hiszpanów zygzakowatym ornamentem i inicjałami Jezusa. Późnym wieczorem wracamy do Cusco. Nocleg w hotelu.