Obawiałem się i to bardzo, że Egipt, a w szczególności Kair da nam popalić. Praktycznie wszystkie fora internetowe grzmiały, że to najbardziej upierdliwy kraj kontynentu, że przyjemności z oglądania piramid w Gizie będzie tyle co nici, itp. Prawda jest taka, że Egipt w porównaniu z Marokiem, czy Kambodżą to pestka. Egipcjanie są przemili i jedno „NO” wystarczy. Każdy jest niezmiernie pomocny i rzeczywiście wielokrotnie liczy na „bakszisz”, choć trzeba przyznać, że na niego zasłużył. Wizyta w Gizie była fantastyczna. Piramidy są okazałe i zupełnie nie rozczarowują, sam na sam ze Sfinksem to też niezapomniane przeżycie. W samym centrum Kairu znajduje się przepastny park Al-Azhar z piękną panoramą miasta. Ciekawa jest dzielnica muzułmańska z meczetami i targowiskiem. Jedna z najważniejszych atrakcji turystycznych-Muzeum Egipskie znajduje się w samym centrum w najbarwniejszym, choć nardryzionym już zębem czasu, różowym budynku. Podobno jest w trakcie relokalizacji do Gizy, co mnie niespecjalnie cieszy, gdyż charakteru tu od groma. Najciekawsze są oczywiście eksponaty z grobowca Tuttenhamona, ale reszta również nie pozostawia obojętnym. Jeśli chodzi o kulinaria, to podobno Egipt miał być najmniej interesujący pod tym względem z krajów, które mamy zamiar odwiedzić. Muszę przyznać, że tu kolejne miłe zaskoczenie. Kushari to mieszanina makaronów, ryżu, cieciorki, podsmażonej cebuli, polana sosem pomidorowym i posypana przyprawami. Całkiem niezłe. Udało nam się nawet dotrzeć do miejsca, w którym sam Anthony Burdain próbował swojej pierwszej kushari, więc miejsce było wyjątkowo autentyczne. Trafiliśmy jeszcze na kilka wyśmienitych falafelli i ukochaną przez nas shwarmę z jagnięciny-pycha. Największym chyba zaskoczeniem był fakt, że nikt nas nie zaczepiał, nie uprzykrzał życia, nie kłamał, nie wyjudzał i męczył. Jedyne komentarze, które ciągle było słychać, wywoływały uśmiech na naszych twarzach. Na widok faceta i dwóch kobiet, każdy zwracał się do mnie: You're a lucky man! Nie zaprzeczam.
