Singapur jest chyba moim ulubionym miastem Dalekiego Wschodu. Miałem okazję być tu kilkakrotnie, zarówno podczas podróży akwizycyjnych jak i na targach międzynarodowych. W czasie najdłuższego pobytu w 1996 roku w podróży towarzyszyła mi żona, której również "Miasto Lwa" (bo tak tłumaczy się sanskrycką nazwę Singapura) przypadło do gustu.
Współczesny Singapur jest miastem na wskroś nowoczesnym, choć można znaleźć w nim również relikty przeszłości. Miasto nie jest stare. Terytorium, na powstało, zostało wydzierżawione w 1819 roku na placówkę handlową od sułtanatu Johor przez Kompanię Wschodnioindyjską. 7 lat później zostało odkupione od sułtana przez Brytyjczyków.
Wielkie zasługi dla rozwoju Singapuru położył Sir Thomas Stamford Bingley Raffles, uważany za założyciela miasta. Ogłosił on zwolnienie kupców z podatków, co spowodowało bardzo szybki napływ imigrantów i rozwój gospodarczy. Raffles zaplanował szczegółowo przyszły rozwój miasta i portu, włącznie z tym, iż sporządził szczegółowy projekt, z pełną siatką przyszłych ulic, dzielnic handlowych i mieszkalnych.
Po I wojnie światowej Singapur stał się najważniejszą brytyjską bazą wojskową na Dalekim Wschodzie. Zaprojektowany tak, aby mógł oprzeć się atakom morskim, w lutym 1942 roku został jednak zdobyty przez Japończyków od strony lądu i był okupowany przez nich do 1945 roku. W roku 1963 Singapur przystąpił do Federacji Malezji, ale już w 1965 roku odłączył się, tworząc niepodległe państwo. Dynamiczny rozwój gospodarczy sprawił, że stopa życiowa mieszkańców Singapuru należy do najwyższych w Azji. Gospodarka tego miasta-państwa należy do najbardziej liberalnych na świecie, a obciążenia podatkowe - do najniższych.
Miasto jest bardzo czyste, co nie może dziwić, skoro za rzucenie na ulicę np. niedopałka papierosa grozi kara w wysokości 500 dolarów. Mimo wielkomiejskiego charakteru posiada wiele parków i skwerów, będących oazami zieleni. Do miasta należy również kilka wysepek, w tym piękna, porośnięta tropikalnym lasem Sentosa, na której znajduje się kilka ładnych plaż, zabudowania dawnego brytyjskiego fortu oraz wspaniałe akwarium morskie "Underwater World", gdzie zwiedzający ma wrażenie stąpania po morskim dnie (idzie się chodnikiem umieszczonym pod powierzchnią wody a kolorowe ryby przepływają nad głową i po bokach oszklonego tunelu). Na wyspę można dotrzeć autobusem, pieszo lub kolejką linową. Inną, godną odwiedzin atrakcją Singapuru jest Jurong Bird Park, gdzie można obejrzeć piękne okazy tropikalnych ptaków.
Choć w Singapurze dominującą grupę etniczną stanowią Chińczycy (77%), to mniejszości (Malajowie - 14%, Hindusi - 8% i Europejczycy - nieco ponad 1%)wyraźnie zaznaczają swą obecność. Oprócz tradycyjnych chińskich domów i świątyń znajdziemy tu całkiem sporą dzielnicę hiduską z własnymi świątyniami, pełną gwaru, sklepów sprzedających sari, przesyconą zapachem indyjskich przypraw i curry. Znajdziemy także kościoły chrześcijańskie różnych wyznań i pozostałości dawnej architektury kolonialnej., której przykładem są gmachy rządowe i kultowy "Raffles Hotel".
Lubiliśmy spacerować ulicami Singapuru również po zmierzchu, gdy tonęły one w feerii barwnych reklam, świateł i świątecznych dekoracji. Mimo, że chrześcijanie stanowią znikomy procent ludności w mieście wyraźnie dawał się odczuć nastrój zbliżających się świąt Bożego Narodzenia, o czym świadczyły liczne przystrojone choinki, szopki oraz puszczane z głośników w centrach handlowych kolędy. Ponoć i święta innych kultur (chiński Nowy Rok, koniec ramadanu nazywany przez Malajów "Hari Raya" i inne) są celebrowane w Singapurze równie uroczyście.
Większość zamieszczonych zdjęć pochodzi z mojej podróży z przełomu listopada i grudnia 1996 roku. Niektóre są skanami slajdów z wcześniejszych podróży z lat 80. i 90. ubiegłego wieku.
