Park im. Henryka Sienkiewicza we Włocławku został założony w 1870 r. i jest jednym z najstarszych parków miejskich w Polsce! Jego powierzchnia wynosi ponad 40 ha. Większość drzew stanowią drzewa liściaste, wśród których dominują gatunki introdukowane czyli nie występujące w Polsce w stanie naturalnym. Są to m.in. topola kanadyjska, lipa krymska, orzech czarny, dąb burgundzki, skrzydłoorzech kaukaski, kłęk kanadyjski. Spośród 12 gatunków drzew iglastych najczęściej występują świerk pospolity i modrzew europejski, a z gatunków introdukowanych: jodła kalifornijska, cypryśnik nutkajski, świerk kłujący i srebrny, sosna czarna i wejmutka, daglezja zielona oraz żywotnik zachodni i wschodni.
W centralnej części parku znajduje się popiersie Henryka Sienkiewicza, dłuta artysty rzeźbiarza Stanisława Słoniny. W 1924 r. po prawej stronie Zgłowiączki odsłonięto pomnik pułkownika Becchiego, który został zniszczony w 1939.
Park jest położony wzdłuż Zgłowiączki, która jest lewobrzeżnym dopływem Wisły o długości 79 km. Początek cieku swoje źródła ma w okolicy wsi Płowce.
Na rzece, uważanej za jedną z bardziej malowniczych i zróżnicowanych w regionie, Włocławski Oddział PTTK - Włocławski Klub Wodniaków organizuje od 1990 spływy kajakowe (ok. 55 km, od miejscowości Orle do parku im. Sienkiewicza we Włocławku). Szlak rzeki jest dostępny na całej długości jedynie przy wyższym od przeciętnego stanie wody - wiosną albo po opadach.
Park stanowi znakomite miejsce wypoczynku od miejsckiego zgiełku. Posiada kilka mostów nad Zgłowiączką, duży plac zabaw dla dzieci, klomby kwiatowe, (i inne pierdoł, które są zazwyczaj w parkach). Piękny zimą... kiedy wszystko jest na biało, piękny wiosną... kiedy wszystko budzi się do życia i zieleni, piękny latem... kiedy jest ciepło i... jest na co popatrzeć ;-) oraz piękny jesienią... kiedy zmienia się w wielobarwny karmnik dla kaczek ;-) które moja córeczka uwielbia częstować (niekoniecznie) starym chlebem.
