Mieszana grupa polsko-ruska o charakterze rolniczym mieszkająca w okolicach Sanoka i Leska. Niektóre miejscowości specjalizowały się w rzemiosłach drzewnych np. w wyrobie łyżek i wrzecion.
W budownictwie występowała niemal wyłącznie zagroda jednobudynkowa, półtoratraktowa, ze zrębem bielonym wapnem i nakryta czterospadowym dachem, a w XX w. coraz częściej dachem dwuspadowym. Tradycyjnym pokryciem dachu była słoma, ale już przed pierwszą wojną światową pojawia się cementowa dachówka, gont, a nawet blacha. Cechą charakterystyczną dla doliniańskich chałup jest wnęka na szerokość stajni (rzadziej stajni i sieni lub stajni i komory). Chałupy takie pojawiły się w XVIII w. w Sanoku i jego najbliższej okolicy rozpowszechniając się stopniowo na dalsze miejscowości.
Tekst na podstawie materiałów MBL w Sanoku
opracował: Sylwester Z.
