Sekwana o dł. 776 km jest trzecią co do wielkości rzeką Francji. Jej nazwa pochodzi od celtyckiego słowa "squan" i oznacza „wijąca się jak wąż”. Sekwana została wpisana na listę światowego dziedzictwa Unesco. Na rzece znajduje się aż 37 mostów. Najstarszy z nich to "Pont Neuf" (Nowy Most) z 14 w. został zbudowany przez Henryka III Walezego. Sekwana odegrała znaczącą rolę w historii Paryża. Podczas epidemii dżumy z przedmieść stolicy sprowadzano żywność łodziami, a ze stolicy transportowano rzeką zwłoki. Sekwana była przedmiotem zainteresowania francuskich malarzy, ale to impresjonitom zawdzięczamy prawdziwy zachwyt rzeką.
Po obiedzie z przystani nad Sekwaną spod wieży Eiffla wyruszamy w rejs. Jak w każdym wielkim mieście mogącym pochwalić się pięknymi budowlami rejs po Sekwanie to obowiązkowy punkt programu w trakcie pobytu w Paryżu. Podczas rejsu można podziwiać najsłynniejsze zabytki Paryża oraz nabrzeża Sekwany wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Statek przepływa obok najbardziej znanych zabytków. Naszym oczom ukazuje się wiele przepięknych budynków i niezwykłych widoków. To podróż przez tysiąclecia, wycieczka śladami historii. Trudno nie zauważyć monumentalnej budowli, początkowo pełniącej roli pałacu, a może należałoby powiedzieć zamku ze względu na typowo obronne elementy architektury. Twierdza została wybudowana w 14 w. dla strażnika domu królewskiego (z fr. le concierge) i stąd pochodzi nazwa budowli, to pałac Kapetyngów, siedziba parlamentu francuskiego, a wreszcie więzienie o ciężkim rygorze nazywane przedpokojem gilotyny. Conciergerie, wspaniałe gotyckie mury to świadkowie nie tylko najmroczniejszych chwil Rewolucji Francuskiej, ale i narodzin europejskiego systemu sądownictwa, zasady którego wprowadzał konsekwentnie król Ludwik IX, jedyny król francuski ogłoszony świętym. Położone na Wyspie Île de la Cité więzienie Conciergerie ponurą sławę zdobyło w trakcie Wielkiej Rewolucji Francuskiej. W czasach terroru osadzono tu w tragicznych warunkach tysiące więźniów. Uznani za wrogów rewolucji oczekiwali tu na wyrok Trybunału Rewolucyjnego, który w 90% orzekał karę śmierci. Do najbardziej znanych skazańców wywiezionych stąd na szafot należeli przywódcy rewolucji Danton i Robespierre. Ostatnie chwile życia spędziła tu królowa Francji Maria Antonina. Po procesach w więzieniu codziennie gilotynowano kilkudziesięciu skazańców. Na egzekucję skazano 2780 osób, ale każdy z nich bez względu na status społeczny i materialny, który decydował o warunkach w których przebywali w więzieniu, po ogłoszeniu wyroku, tuż przed śmiercią mogli udać się na ostatnią ucztę.
W całej okazałości prezentuje się Wieża Eiffla leżąca na lewym brzegu Sekwany. Budowla wznosząca się na wysokość ponad 324 m i ważącą około10 000 ton odmalowywana jest co 7 lat, a na jej pomalowanie zużywa się aż 60 ton farby.
Niedługo później można podziwiać północną fasadę Muzeum Orsay, które leży na tym samym brzegu.To dawna stacja kolejowa, zbudowana z okazji światowej wystawy w 1900 r. Napis pod zegarem Paris-Orlean to nazwa przedsiębiorstwa kolejowego, pierwszego właściciela budynku. Obecnie funkcjonujące muzeum ze wspaniałą kolekcją impresjonistycznych obrazów ma niewiele więcej niż 30 lat.
Luwr to zamek warowny zbudowany w 12 w. W 200 lat później za przyczyną króla Karola V Mądrego urósł do rangi rezydencji królewskiej, a w 16 w. król Franciszek przebudował go na renesansowy pałac, a jak styl zmienił się nabrał barokowego wyglądu. Budynek prezentuje się bardzo okazale. Mieści się w nim muzeum odwiedzane przez 12 mln turystów mrocznie.
Na lewym brzegu Sekwany, na wyspie Cite wybudowano katedrę Notre Dame. Z pokładu statku widać doskonale jej południową i zachodnią fasadę. Promienie zachodzącego słońca zawieszają się w kolorowych szybkach ogromnej mozaiki rozświetlając ją. Tuż za jednym z najpiękniejszych mostów na Sekwanie zbudowanego na pamiątkę wizyty Mikołaja II Romanowa i jego żony Aleksandry, widać szklaną kopułę pałacu Burbonów. Ludwik 14 wybudował go dla swojej córki w pierwszej połowie 18 w. Skonfiskowany podczas rewolucji francuskiej obecnie jest siedzibą Zgromadzenia Narodowego. I chyba największa atrakcja rejsu czyli mosty. Pont Neuf najstarszy most w Paryżu nazwany przekornie Nowym pochodzi z 16 w. i służyć miał jedynie komunikacji czyli wprowadzono zakaz budowania na nim jakichkolwiek budynków. Za najpiękniejszy most w Paryżu uznawany jest Pont Alexander III (Aleksandra III Romanowa). Jest symbolem przyjaźni francusko-rosyjskiej. Po jednej stronie, na środku mostu, umieszczono herb Paryża z dwoma nimfami po boku symbolizującymi Sekwanę. Po przeciwnej stronie znajduje się herb Petersburga z dwoma posagami symbolizującymi Newę. Na moście pełno jest posągów baśniowych i mitycznych nimf, lwów, cherubinów i syren. Kamień węgielny inicjujący jego budowę położył w czasie wizyty do Paryża w 1896 r. syn Aleksandra III i ówczesny car Rosji, Mikołaj II. Był to wynik zawartego kilka lat wcześniej przymierza, zbliżenia polityczno-gospodarczego pomiędzy carską Rosją a Francją. Kiedy rewolucji październikowej do Paryża napłynęła fala uchodźców, arystokracji rosyjskiej unoszącej swoje życie przed bolszewikami, często bez środków do życia, bo te zostały w pałacach i dworach w Rosji, miejsce pod mostem było jedynym schronieniem. I to właśnie pod mostem Aleksandra III najczęściej szukali schronienia. I nie zdarzyło się, aby kiedykolwiek usunęła ich stamtąd paryska policja. Most był scenerią dla filmów Woody Allena „O północy w Paryżu”, pod mostem spotkali się spiskowcy w filmie "Ronin", a na tle mostu nagrała teledysk do piosenki "Someone like you" Adele. Most Concorde został zbudowany z kamienia ze zburzonej Bastylii. Nie jest szczególnie zachwycający, ale historycznie i symbolicznie bardzo ważny. Zniszczone znienawidzone przez Paryżan więzienie rozdzielające ludzi posłużyło do konstrukcji mostu, budowli, która ludzi łączy.
Rejs po Sekwanie jest miłym i relaksującym sposobem na poznanie miasta. Pozwala zobaczyć najważniejsze zabytki, choć tylko z zewnątrz. To punkt programu wycieczki, którego realizacja ma sens zarówno na początku, jak i na zakończenie wtedy, gdy obiekty z listy "to must see" są rozpoznawalne po wcześniejszych spacerach ulicami miasta. Rejs po Sekwanie pozwala zobaczyć je z innej perspektywy.
Po takiej dawce wrażeń można tylko pójść na kolację i wrócić spacerem do hotelu, aby w spokoju przetrawić obrazy, które ciągle pod powiekami i zapisać, aby nie umknęło, to co najważniejsze z dzisiejszego dnia.
