Niedziela - czwartek, 10-14.VIII.
Lądując w Lizbonie mieliśmy bardzo ambitne plany objechania całej Portugalii łącznie z samym południem, ale w miarę podróżowania po tym kraju powoli spuszczaliśmy z tonu. Gdy dojechaliśmy do Ponte de Lima, to już wiedzieliśmy, że na Porto zakończymy zwiedzanie i wrócimy tylko na nocleg do Lizbony. W drodze do Porto zahaczamy jeszcze o Braga i Guimarães . Oba miasta pełniły w przeszłości ważne funkcje administracyjne i przez wielu historyków uważane są jako kolebka Portugalii, coś jak nasze Gniezno. Niestety pogoda nam nie dopisuje, więc skupiamy się tylko na najważniejszych gmachach i kierujemy się do Porto.
Naszą podróż po Portugalii zaczęliśmy od Lizbony, do której z miejsca zapałaliśmy wielką sympatią, a kończymy na Porto, które od razu uwiodło nas swoim urokiem. O Porto wiedzieliśmy mniej niż o Lizbonie, więc może poniekąd dlatego to miasto zrobiło nam taką miłą niespodziankę swoim urokiem. Punktem wyjścia uroku Porto jest jego położenie. Między dwoma wysokimi i urwistymi brzegami przecina się rzeka Douro, która nieopodal wpada do Atlantyku. Nad rzeką wznoszą się piękne mosty, wśród których są 2 zasługujące na szczególną uwagę. Ponte Luis I oddany do użytku w 1886 roku został zaprojektowany przez Teophile'a Seyriga, wieloletniego współpracownika Gustave'a Eiffela. De facto Eiffel też wziął udział w konkursie na most, lecz rada miejska wybrała projekt Seyriga, gdyż zaoferował za tę samą samą cenę most z dwiema kondygnacjami. Drugi most to Arrabida, który w chwili oddania go do użytku w 1963 roku mógł się pochwalić najdłuższym betonowym przęsłem na świecie. Niedaleko mostu Ludwika I jest most Dona Maria, który wyszedł z pracowni Eiffela, lecz choć sam Eiffel podpisał się pod nim, to de facto był on również dziełem Seyriga.
Hotel, w którym się zatrzymaliśmy jest położony kilka kilometrów od starego śródmieścia. Zastanawiamy się więc czy poruszać się komunikacją miejską tak, jak po Lizbonie, czy tez posłużyć się własnym samochodem i doświadczyć miasta od tej strony. Postanawiamy poruszać się samochodem… Z reguły poruszanie się autostradą gwarantuje łatwą nawigację, ale nie w przypadku Porto, gdzie ilość zjazdów na i wjazdów na kilometr autostrady bije chyba wszelkie rekordy. Nim panienka z GPS'u skończy podawać nazwę zjazdu lub ulicy, gdzie trzeba zjechać, to często już jest za późno. Ale przyjmujemy to z humorem i brniemy do celu.
Czasem, jak to w życiu bywa, przez przypadek właśnie dzięki pobłądzeniu trafiamy w miejsce, do którego pewnie nie trafilibyśmy łatwo chcąc tam dojechać. W ten sposób znaleźliśmy się w jednej z najstarszych wytwórni porto. Pouczająca to była wizyta. Po degustacji kilku gatunków robimy małe zakupy i jeszcze rozglądamy się po terenie wytwórni. I jakie było nasze zdziwienie, gdy w kompleksie winiarni znajdujemy polski konsulat! Polskie służby dyplomatyczne wiedzą jak się ustawić.
Ostatecznie postanawiamy zostać do samego końca w Porto i wcześnie rano wyruszyć do Lizbony by zdążyć na samolot. Zadowoleni przybywamy na lotnisko, a tu się okazuje, że mieliśmy sporo szczęścia, gdyż źle odczytaliśmy godzinę odlotu i de facto samolot odlatywał o godzinę wcześniej… Może to nawet lepiej, bo przynajmniej się nie spieszyliśmy i nie denerwowaliśmy. A swoją drogą, to już druga podobna przygoda w ciągu ostatnich 2 lat. 2 lata temu w Bangkoku pomyliliśmy lotniska, ale to już inna historia.
Portugalia dostarczyła nam wielu niezapomnianych wrażeń i spędziliśmy tu wspaniałe 2 tygodnie. Moje marzenie z dziecięcych lat zobaczenia tego pięknego kraju na krańcu Europy wreszcie po wielu latach się spełniło.
