Poniedziałek-wtorek, 4-5.VIII.
W Lizbonie jest co robić, ale ponieważ chcemy zobaczyć również inne miejsca w Portugalii, więc po śniadaniu bierzemy taksówkę i jedziemy na lotnisko odebrać samochód, bo w dalszą wędrówkę po Portugalii udamy się już własnym środkiem lokomocji.
Wynajmowanie samochodu w obcym kraju zawsze jest dla mnie ciut stresujące. Odbierając samochód zawsze trzeba się dobrze przyglądnąć i sprawdzić czy nie ma jakichś uszkodzeń, bo człowiek nie chce później płacić za nieswoje szkody. W różnych krajach wypożyczalnie samochodów różnie do tego podchodzą. W jednych przymykają oko na drobniejsze zadrapania, podczas gdy w innych po oddaniu oglądają samochód przez szkło powiększające. Tu na szczęście panuje większy luz, więc nieco odprężony wsiadam za kierownicę i ostrożnie nawiguję wyjeżdżając z parkingu. Pierwsze 20 km jest najbardziej stresujące, bo człowiek nie zna lokalnych zwyczajów na drodze, bo nie wie jak się zachowa jego samochód i co najgorsze, bo nie zna się miasta. Mam na szczęście znakomitego nawigatora w postaci Marioli uzbrojonej w mapę i aż 2 GPS'y.
Po kilkunastu minutach, gdy okazało się, że GPS'y nas sprawnie prowadzą po wielopiętrowych rozjazdach a portugalscy kierowcy wcale nie przypominają innych południowców za kierownicą, pierwsze emocje opadają i mogę się zacząć cieszyć ładnymi widokami. Nasz mały Peugeot z silnikiem diesla okazał się całkiem sympatycznym pojazdem i jest następnym argumentem, który powoli rewiduje moje wieloletnie nienajlepsze nastawienie do francuskiej motoryzacji.
Naszym następnym punktem docelowym jest Sintra, lecz po drodze zatrzymujemy się w Queluz aby zobaczyć tutejszy Pałac Królewski z XVIII wieku w stylu rokoko. Sam pałac jest iście wspaniały, ale co zwróciło naszą szczególną uwagę to ogrody z wielkimi misternie zdobionymi fontannami i stumetrowej długości kanałem, którego wewnętrzne i zewnętrzne ściany pokryte są ozdobnymi kafelkami ceramicznymi. Coś wspaniałego!!
Sintra wita nas pajęczyną wąskich, krętych i stromych uliczek. GPS nas dzielnie prowadzi do celu i okazuje się, że nasz hotel mieści się w samym centrum tego uroczego miasteczka. Zostawiamy bagaże i od razu udajemy się wąskimi serpentynami na wzgórze, na którym stoją ruiny VIII-wiecznego zamku Maurów. Sceneria jest wspaniała. Z murów zamku widać rynek, na nim Pałac Królewski z XV wieku, a na pobliskim wzgórzu w oczy rzuca się jeszcze jeden zamek - Pałac Pena. Chociaż jego historyczna wartość jest nieporównywalnie mniejsza niż Pałacu Królewskiego, to jego styl, rozmach, wystrój i położenie budzą zachwyt.
W pobliżu Sintry są jeszcze 2 miejsca, które znalazły się na naszej liście: Klasztor Kapucynów z 1560 roku i Cabo da Roca. Klasztor nawiązuje do prostoty i kwintesencji egzystencji. Jest niezwykle surowy lecz położony w boskim miejscu. Cabo de Roca to najdalej na zachód wysunięty punkt kontynentalnej Europy (de facto ciut dalej na zachód położony jest przylądek Latrabjarg na Islandii) - miejsce doniosłe nie tylko z geograficznego punktu widzenia, lecz również piękne krajobrazowo - urokiem porównałbym je z Przylądkiem Dobrej Nadziei.
Wracamy do hotelu, a tu się okazuje, że cały miniaturowy podziemny parking hotelowy jest już wypełniony po brzegi. Musimy szukać szczęścia na ulicy, a to nie jest łatwe. Aby wyjechać z hotelowego parkingu wjeżdżam na wąską i stromą uliczkę, która o dziwo zwęża się jeszcze bardziej. Nie da się za bardzo zwolnić aby nie nadwyrężać sprzęgła. Miniaturowy Smart na autostradzie w USA wygląda, jak wózek dziecięcy z własnym napędem, ale tu pewnie by się zaprezentował jak rasowy pełnowymiarowy samochód. Co robić? Inni tędy pewnie też już przejeżdżali, więc i ja dam radę. Raz kozie śmierć! Prawym lusterkiem minąłem kamienicę o parę centymetrów, podczas gdy lewym lekko szurnąłem po ścianie domu. Ufff! Udało się, jestem po drugiej stronie. Samochód zaparkowałem około kilometra od hotelu, ale Sintra jest tak piękna, że mały spacerek to prawdziwa przyjemność, zwłaszcza, że parkowanie na hotelowym parkingu do łatwych czynności też nie należy.
