Olandia to piękna płaska jak stół szwedzka wyspa o długości 137 km i szerokości od 4 do 16 km. Na Olandię dostaniemy się z Kalmaru drogą nr 136 i mostem o długości ponad 6 km wybudowanym w 1972r. Most jest dostępny tylko dla zmotoryzowanych. Rowerzyści mogą skorzystać z autokarów z przyczepami na które ładowane są rowery. Na Olandii królują wiatraki (jest ich około 350), kamienie runiczne, wapienne skały, przepiękne krajobrazy i piaszczyste plaże. Wiele z nich usytuowanych jest wzdłuż drogi. Dawniej uprawiano zboże i wiatraki przeżywały swą świetność. Pracowały też produkując energię potrzebną do napędzania gospodarskich maszyn. Jednak że ziemia nie jest zbyt urodzajna zaniechano uprawy zbóż i zajęto się hodowlą bydła. Wiatraki pozostały jako atrakcja turystyczna. Latem wyspa jest ulubionym miejscem odwiedzanym przez Szwedów gdyż jest jednym z najbardziej nasłonecznionych miejsc w Szwecji. Olandia to także królestwo ptaków. Mieszkańcy zajmują sie głównie z rybołówstwem, hodowlą bydła i obsługą ruchu turystycznego.
Borgholm to typowe miasteczko letniskowe, w którym znajdują się potężne ruiny renesansowego zamku z XII w. Pierwotnie budowla została wzniesiona w celu kontroli statków w Cieśninie Kalmarskiej. Zamek był wielokrotnie trawiony przez pożary i ataki najeźdźców.
Już z dala ujrzeliśmy ogromne ruiny zamku. Wygląda naprawdę imponująco. Wewnątrz zamku organizowane są wystawy i konferencje. W okolicy Zamku Borgholm mieści się Solliden Slott - letnia rezydencja Rodziny Królewskiej. Przy odrobinie szczęścia można spotkać członków rodziny królewskiej którzy lubią tu spędzać urlop.
W miejscowości Resmo zatrzymaliśmy się na chwilę na zwiedzenia XIX wiecznych wiatraków typu koźlak. Po drugiej stronie drogi zauważyłam jeden z wielu kamieni runicznych z wyrytymi napisami. Nazwa pisma runicznego pochodzi z gockiego i oznacza „tajemnicę”. Podobno kamienie runiczne posiadają niezwykła moc magiczną.
Jadąc dalej zatrzymaliśmy się w grodzisku Graborg. Obejrzeliśmy ruiny kaplicy św. Knuta z XII w. grodzisko z bramą z VI w.
Wyspa zbudowana jest z wapiennej skały, którą pokrywa tylko cienka warstwa gleby. Widok rozciąga się po horyzont, bo lasów jest niewiele. Wokół jedynie poprzecinane kamiennymi murkami łąki i pastwiska. Miejscami ogromne, usiane kwiatami ugory.
