Aigues-Mortes to niewielkie miasto w regionie Langwedocja-Roussillon, w departamencie Gard. Nazwa miejscowości w języku polskim oznacza Martwe Wody i związana jest z położeniem nad słonymi mokradłami delty Rodanu.
Założenie miasta ok. 102 roku p.n.e. przypisuje się rzymskiemu generałowi i politykowi Gajuszowi Mariuszowi, chociaż najstarszy dokument wspominający Aigues Mortes pochodzi dopiero z X wieku. Ludwik IX Święty, po wykupieniu okolic od zakonu benedyktynów, przebudował port w XIII wieku. Był to wówczas jedyny francuski port śródziemnomorski, jako że reszta wybrzeża należała do Królestwa Aragonii, Państwa Kościelnego oraz Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Król wybudował drogę przez bagna, wiodącą do miasta, a także wzniósł wieże Carbonnière i Constance, strzegące do niego dostępu. Osadził też w mieście garnizon wojskowy. Port w Aigues Mortes był punktem wyjściowym krucjat: siódmej (w 1248 roku) i ósmej (w 1270 roku). W roku 1272 syn i następca Ludwika IX, Filip III Śmiały, nakazał dalszą budowę murów, którymi otoczono miasto. Na początku XIV wieku, Filip IV Piękny wykorzystał fortyfikacje Aigues Mortes w rozprawie z templariuszami. 45 z nich uwięziono wówczas w wieży Constance. W XV i XVI wieku nastapił powolny upadek miasta wskutek zamulenia wód, co spowodowało niemożność używania portu. Strategiczną rolę Aigues-Mortes przejęła wówczas Marsylia.
W latach 1575-1622 Aigues-Mortes było jednym z ośmiu miejsc przyznanych protestantom na bezpieczne schronienie. Po odwołaniu edyktu nantejskiego przez Ludwika XIV w roku 1685 nastąpiła wobec nich fala represji, a wieża Constance posłużyła wówczas za więzienie dla hugenotów. W czasie rewolucji francuskiej miasto nosiło nazwę Port-Pelletier.
Dziś, ładne i zabytkowe miasto jest chętnie odwiedzane przez turystów.
Założenie miasta ok. 102 roku p.n.e. przypisuje się rzymskiemu generałowi i politykowi Gajuszowi Mariuszowi, chociaż najstarszy dokument wspominający Aigues Mortes pochodzi dopiero z X wieku. Ludwik IX Święty, po wykupieniu okolic od zakonu benedyktynów, przebudował port w XIII wieku. Był to wówczas jedyny francuski port śródziemnomorski, jako że reszta wybrzeża należała do Królestwa Aragonii, Państwa Kościelnego oraz Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Król wybudował drogę przez bagna, wiodącą do miasta, a także wzniósł wieże Carbonnière i Constance, strzegące do niego dostępu. Osadził też w mieście garnizon wojskowy. Port w Aigues Mortes był punktem wyjściowym krucjat: siódmej (w 1248 roku) i ósmej (w 1270 roku). W roku 1272 syn i następca Ludwika IX, Filip III Śmiały, nakazał dalszą budowę murów, którymi otoczono miasto. Na początku XIV wieku, Filip IV Piękny wykorzystał fortyfikacje Aigues Mortes w rozprawie z templariuszami. 45 z nich uwięziono wówczas w wieży Constance. W XV i XVI wieku nastapił powolny upadek miasta wskutek zamulenia wód, co spowodowało niemożność używania portu. Strategiczną rolę Aigues-Mortes przejęła wówczas Marsylia.
W latach 1575-1622 Aigues-Mortes było jednym z ośmiu miejsc przyznanych protestantom na bezpieczne schronienie. Po odwołaniu edyktu nantejskiego przez Ludwika XIV w roku 1685 nastąpiła wobec nich fala represji, a wieża Constance posłużyła wówczas za więzienie dla hugenotów. W czasie rewolucji francuskiej miasto nosiło nazwę Port-Pelletier.
Dziś, ładne i zabytkowe miasto jest chętnie odwiedzane przez turystów.
