miałyśmy cały dzień na to miasto, ale mało chęci. Soczek jednak nas trochę wykończył.
Poszłyśmy na Plaza de Armas wyjątkowo piękny w tym mieście, jednak najbardziej ucieszył nas widok restauracji McDonald’s. Zakotwiczyłyśmy tam na dłużej, zjadłyśmy jakieś Mc menu, gdzie frytki można było zamienić na smażoną yukę czyli yuquitas. Sosy w dowolnej ilości bez opłat i były łagodne i wściekle pikantne, które uwielbiam.
Potem znowu chodziłyśmy uroczymi uliczkami, trafiłyśmy na bazary i rynki i na alejkę optyków. Z nudów się zapytałam o cenę okularów i z nudów zaczęłam przymierzać różne oprawki. Okazało się, że porządne ładne oprawki z leczniczymi soczewkami z tworzywa, można kupić za 60zł do 120zł. Wyszłyśmy z tej alejki optyków z całym zestawem, posiadamy teraz okulary na mgłę, na deszcz, na wakacje, do pracy, do sukienek, do kozaków itd.
Szybko udałyśmy się na dworzec, żeby złapać nocny do Limy, więcej okularów zdecydowanie nie chciałyśmy.
W Limie postanowiłyśmy oszczędzać finanse, okazało się, że czasu mamy dużo. Nie wzięłyśmy żadnej taksówki, tylko udałyśmy się na przystanek autobusowy. Plecaki zrobiły się w czasie całej naszej podróży bardzo ciężkie, mimo, że wyrzucałyśmy z nich co się dało.
Długie spodnie wyrzuciłam w Cuzco, ręcznik dostała ciocia, kosmetyki niektóre same wystrzeliły na wysokościach, zalewając mi pół plecaka. Wszystkie kabanosy, śliwki, kubeczki zostały już rozdane, a plecak coraz cięższy. To chyba te bazarki i alpaki, westchnęła koleżanka.
Droga do przystanku z plecakami była porównywalna z wejściem na Huayna Picchu.
Kiedy dotarłyśmy, zrozumiałyśmy, że łatwo nie będzie. Rano ludzie jadą do pracy, autobusy są nabite, nie ma mowy, żeby wejść a tu jeszcze takie plecaki. Po pół godzinie, zaczęły podjeżdżać luźniejsze i dałyśmy radę się wepchnąć.
