Wśród miłych miejsc są Hiszpańskie Schody. To właśnie tu 60 lat temu spotkała się młodziutka Aundrey Hepburn z Gregorym Peckiem kręcąc jedną ze scen "Rzymskich wakacji". Można tu doświadczyć różnorodności świata, mieć pamiątkę w postaci karykatury narysowanej na miejscu przez artystę - rysownika, zjeść prażone orzechy i kasztany sprzedawane przez stare uliczne przekupki, posłuchać neapolitańskich melodii granych na akordeonach przez cygańskich chłopców i przebojów Beatelsów granych na gitarach przez młodzież, chyba nie tylko z Włoch. Zmęczeni nadmiarem wrażeń możemy usiąść na schodach wśród innych turystów równie jak my znużonych zwiedzaniem, a może tylko porządkujących myśli i wrażenia i wśród pięknie kwitnących azali pomyśleć o tym co już za nami i co jeszcze możemy zobaczyć w tym mieście pełnym gwaru, klaksonów samochodów, głośnych tubylców i wyciszonych przybyszów z całego świata.
Prawdziwe perły kryją się w rzymskich kościołach, tych trochę z boku od gwaru wielkiego centrum. Trafiają do nich Ci, którzy wiedzą co chcą zobaczyć, Ci, ktorzy wiedzą po co przyjechali do Rzymu. Wystrój swiątyń, tak jak i bazylik papieskich tworzyli Rafael Santi, Michał Anioł, Caravaggio, Bernini i wielu równie wielkich. Dzięki temu, że miejscem przechowywania ich dzieł są kościoły, można je zobaczyć za niewielkie pieniądze i w bardziej, moim zdaniem, dostosowanym do ich ekspozycji miejscu. W kościele Matki Boskiej Wszystkich Ludzi (Santa Maria del Popolo) umieszczono ponad 400 lat temu 2 obrazy Caravaggia, jednego z najwybitniejszych malarzy: "Nawrócenie w drodze do Damaszku" i "Ukrzyżowanie Świętego Piotra". Lepiej prezentują się w tajemniczym półmroku kaplicy kościoła, niż na ścianie muzeum, bo atmosfera kościoła, trochę tajemnicza i mistyczna aura przynależne temu miejscu, a także półmrok wydobywają ze spojrzenia św. Pawła autentyczność ujrzenia Boga i nawrócenia. Za zamkniętymi drzwiami kościołów pozostaje gwar miasta, cisza i spokój zmuszają do zastanowienia się nad tym co oglądamy i to przeżycie jest znacznie trwalsze i głębsze niż wtedy gdy za plecami mamy napierający tłum zniecierpliwionych i tak samo żądnych jak my wrażeń z najwyższej półki turystów.
