W Ciechocinku nie sposób nudzić się. Tylko spacer po uzdrowisku przynosi niezapomniane wrażenia. Ładne budynki, na szczęście zachowało się kilka oryginalnych budowli, piękna bujna zieleń a do tego niewątpliwe atrakcje muzyczne, sprawiają, że pomimo corocznego od 2006 roku (z przerwą w 2010 i 2011) pobytu, z przyjemnością przemierzam jego uliczki. Ozdobiony wycinanymi deskami Teatr Letni, który jest sceną sierpniowego festiwalu operowego i podobne do niego budynki, były od połowy XIX w. charakterystycznym motywem zabudowy europejskich uzdrowisk. Do dziś zachowało się w Ciechocinku niemało budynków w podobnej stylistyce.
Podczas dłuższego spaceru główną aleją Parku Zdrojowego na jego obrzeża można zwiedzić muzeum zorganizowane w niewykorzystywanej do produkcji soli części warzelni.W muzeum swoje miejsce znalazły eksponaty związane nie tylko z warzelnictwem, ale również będące świadectwem powstania i rozwoju działalności uzdrowiskowej w Ciechocinku. Na szczególną uwagę zasługują misternie odrestaurowane aparaty do gimnastyki leczniczej Wilhelma Zandera.
Mnie najbardziej zainteresowały, podczas pierwszego pobytu Pałacyk Prezydentów Rzeczpospolitej zwany wcześniej pałacykiem prezydenta Mościckiego, bo dla niego wybudowany i cerkiew prawosławna pw.sw. Michała Archanioła. Wybudowano ją w 1894 roku. Do Ciechocinka w tych czasach w celach leczniczych przybywali żołnierze z carskiej Rosji. Na początku XX wieku co trzeci kuracjusz w Ciechocinku był prawosławny i dlatego sprowadzeni z Kaukazu górale wybudowali dla nich tę świątynię.
Prezydent Mościcki gościł w Ciechocinku tylko raz w 1932 roku, przebywał wtedy na kuracji w Domu Zdrojowym. Był gościem początkowo oficjalnym zaproszonym na otwarcie dopiero co zbudowanego kąpieliska, a następnie przez kilka tygodni jego wizyta miała charakter prywatny. W rozmowach z włodarzami miasta nie krył zachwytu miejscem w którym wypoczywał. Władze miasta postanowiły wybudować dla niego na obrzeżach lasku sosnowego, z dala od miejskiego hałasu i tężni, których działanie miał las niwelować, dworek. Rezydencję ukończono w 1933 roku, ale prezydent Mościcki nigdy już do Ciechocinka nie przyjechał. Gościli tu natomiast urzędnicy jego kancelarii, a w 1934 roku nocował marszałek Piłsudski. W czasie II wojny mieściło się tu gestapo, po wojnie NKWD. Przejęty przez kancelarię Bieruta, który za grosz nie miał serca do takich poarystokratycznych posiadłości, przeszedł w 1952 roku w posiadanie Rady Państwa. Od 1956 roku był siedzibą Ośrodka Badawczo-Naukowego Akademii Medycznej w Warszawie, a po 1967 roku władały nim władze wojewódzkie. Oddano go w latach osiemdziesiątych ub. wieku władzom Ciechocinka, które uznały go za idealne miejsce na przedszkole. Wkrótce przedszkolaki przeprowadziły się do nowej siedziby, a dworek niszczał. Po przywróceniu urzędu prezydenta, władze miasta zwróciły się do prezydenta Wałęsy z prośbą o przejęcie dworku. Ale wiadomo jakie to były czasy. Lech Wałęsa obawiając się społecznej krytyki nie wyraził zainteresowania przejęciem budynku. Dopiero prezydent Kwaśniewski zainteresował się jego losem, wyasygnował potrzebną kwotę i przejął dworek jako darowiznę na od władz Ciechocinka. Prezydent Kaczyński nie kwapił się z przekazywaniem funduszy na rzecz instytucji społecznej, która była na stanie Kancelarii Prezydenta RP. Nigdy nie odwiedził dworku. Dopiero prezydent Komorowski przy okazji otwierania nowego pawilonu leczniczego w Szpitalu Wojskowym zaszczycił wizytą dworek w czerwcu 2012 roku.
Bardzo lubię Ciechocinek, staram się spędzać w nim przynajmniej 2 letnie tygodnie. Wielkim sentymentem i estymą darzę panią Marylkę, przewodniczkę, która rokrocznie oprowadza grupy kuracjuszy po mieście i uzdrowisku mając zawsze dla nich jakąś pikantną historyjkę, piękny uśmiech i bardzo dużo sympatii. Nie byłyby moje wyjazdy takie udane, gdyby nie wielka grupa cudownych, pogodnych i wysoko wykwalifikowanych rehabilitantów z Domu Zdrojowego i Szpitala Wojskowego. Dlatego zapraszam wszystkich Kolumberowiczów do Ciechocinka, bo jak mawiali starożytni "Ludzie błagają boga o zdrowie. Nikt jednak ze śmiertelników nie myśli, że zachowanie zdrowia leży w jego rękach" - Demokryt i "Przyroda jest lekarzem wszystkich chorób" - Hipokrates. Do zobaczenia do deptaku w Ciechocinku.
