Punktem końcowym trasy kolejowej biegnącej od granicy z Serbią przez całą Czarnogórę, od północy na południe, jest miasto Bar, leżące nad Adriatykiem. Jest to główny port kraju, a niegdyś całej Jugosławii, z którego odpływają promy do włoskich miast Bari i Ancona. Bar, podobnie jak Podgorica, z turystycznego punktu widzenia niczym nie zachwyca. Brak tu zabytków, jak i przyjemnej dla oka zabudowy miasta. To jednak nie zniechęca turystów, którzy przybywają tu na wypoczynek do licznych hoteli znajdujących się w mieście i jego najbliższej okolicy. Dla nas najważniejszą jednak zaletą tego miasta jest to, że leży nad Adriatykiem, co dla zmęczonego podróżą turysty ma niebagatelne znaczenie, a braki w czystości plaż leżących niedaleko portu schodzą na daleki plan. Dlatego też po przyjeździe do Baru, zostawiamy nasze bagaże pod ochroną na dworcu kolejowym i udajemy się na plażę, aby odpocząć po trwającej ponad dobę podróży. Po południu, wypoczęci, ale głodni postanawiamy iść na pierwsze spotkanie z czarnogórską kuchnią i idziemy do restauracji na posiłek gdzie zajadamy się najpopularniejszą potrawą czarnogórską, a nawet szerzej bałkańską - Ćevapčići. Jest to mięso mielone z przyprawami, cebulą i czosnkiem uformowane w ruloniki i grillowane. Bardzo smaczne! Podaje się je często z ajwarem, czyli z lekko pikantną pastą warzywną, przyrządzaną z papryki słodkiej i bakłażanów i z dodatkiem pomidorów, czosnku, octu i przypraw (sól, pieprz, chili). W dalszej naszej podróży nie raz jeszcze zjemy to danie. Po posiłku wracamy na dworzec kolejowy i odbieramy stamtąd nasze bagaże po czym z leżącego zaraz obok dworca autobusowego, pojechaliśmy autobusem do Boki Kotorskiej.
