Jaskółcze Gniazdo To właśnie ten malutki budynek jest symbolem Krymu, by nie rzec Morza Czarnego. Zruszczony Niemiec, baron Steingel, który zrobił majątek na ropie z Baku, polecił zbudować na pionowej skale miniaturę zamku rycerskiego, oczywiście w modnym wówczas, neogotyckim stylu. W 1912 roku budowla stała. Albo szejk się nim znudził, albo popadł w tarapaty, bo już w 1914 roku właścicielem zostaje moskiewski kupiec. Ten praktycznie podchodzi do zameczku i urządza w nim restaurację i nadaje dzisiejszą nazwę Jaskółcze gniazdo. Dotąd zameczek nosił pretensjonalną nazwę Zamek miłości. Potężne (6 stopni w skali Richtera) trzęsienie ziemi w 1927 r. Udowodniło, że architekt spisał się na medal; Z odległej o kilkaset metrów skały do morza runął potężny jej fragment. Dziś skała jest cofnięta o kilkadziesiąt metrów, a z morza sterczy Żagiel, mała skałka, która ocalała z tamtego kataklizmu. Spod fundamentów Jaskółczego Gniazdo odpadł kawał skały, a zameczek co prawda drgnął, bo odpadły charakterystyczne szpice na wieży, ale stał. Przez czterdzieści lat obowiązywał tam zakaz wstępu, właśnie ze względu na niebezpieczeństwo zawalenia się całej budowli. Dopiero w roku 1968 zaczęto remont i wzmacnianie konstrukcji i skały
