Nazwa Chalkis pochodzi z greckiego chalkos co oznacza miedź , która była w przeszłości bogactwem całej wyspy. Jej położenie na wzgórzach i bliskośc kontynentu stanowiło idealne miejsce na założenie portu. I tak od 411 roku p.n.e. zbudowano drewniany most , który połączył dwa brzegi w najwęższym miejscu cieśniny Evripos.
Zabrałam z hotelu ulotkę po grecku dotyczącą zabytków w Chalkidzie i znalazłam tam zdjęcie mostu , meczetu i... akweduktu , który musiałam zobaczyc dlatego uczyniłam go jednym z priorytetów.
Oczekiwałam , że skoro miasto zbudowano już w starożytności będzie można odnaleźc dużo śladów jego świetności ale niestety nowoczesnośc osiadła na fundamentach historii i zupełnie je pożarła. Trudno było odnaleźc akwedukt....
Zatrzymaliśmy się na dworcu i podjechaliśmy do centrum autokarem. Okazało się , że wcale nie było tak daleko jak wszyscy nam to próbowali zobrazowac. Bez trudu odnależliśmy promenadę i stary zwodzony most.
Uprzemysłowiona stolica wyspy strzeże brzegów cieśniny Evripos . Kanał Eubejski , który ma tutaj tylko 40m szerokości znany jest z unikatowego na skalę światową zjawiska. W najwęższym punkcie zatoki morze zmienia się w rwącą rzekę a woda zmienia swój kierunek mniej więcej co 6 godzin. Nie wiadomo dlaczego kierunek wody zmienia się nawet 12 razy dziennie a czasami tylko raz. Według legendy Arystoteles , ktory próbował wyjaśnic istotę tego zjawiska był zrozpaczony do tego stopnia, że rzucił się w wody kanału i utonął.
To tylko spekulacje faktem jest , że zmarł w Chalkidzie śmiercią naturalną a woda szaleje tam nadal..... Stary zwodzony most spina częśc wyspy z kontynentem i próbuje poskromic szalejące wody już od setek lat. Nowy most wiszący , podobny nieco do Golden Gate w San Francisco jest dziesięciokrotnie dłuższy od starego i robi wrażenie ale tak naprawdę idealnie zjeżdża się z autostrady wiedząc , że dzięki niemu szybciej będziemy w hotelu :)
Wracając do starego mostu.... zatrzymaliśmy się na chwilę aby zobaczyc szybki nurt wody i staliśmy tam chwilę spoglądając do góry na twierdzę , którą natychmiast dołożyliśmy do naszego programu zwiedzania a skoro nie ma przewodnika po Evii nagle my to odkrywamy i tam się udajemy.
Fort Karababa już po stronie kontynentu w słońcu jest tez trudny do zdobycia ale widoki jakie rozpościerają się z góry są nie do przecenienia.
Wracając minęliśmy więzienie mieszczące się w dawnym pałacu weneckiego namiestnika, grecki kościół prawosławny i wyprowadzeni w pole przez miejscowych nie znaleźliśmy akweduktu. Już przy samym dworcu autobusowym Łukasz zobaczył w uliczce fragment łuku akurat wtedy podjechał autobus a ja zła na Greków, że nas zakręcili z tym opisywaniem ulic wsiadłam i odjechałam.
Akwedukt został zdobyty innego dnia przy okazji wypożyczenia samochodu na szczęście :)
