Świątynia wybudowana w latach 1626-1632 służyła pierwotnie jako kościół jezuitów p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa. W 1820 roku została zamknięta i spełniała funkcję magazynu wojskowego.W latach 1903-1904 budynek został odrestaurowany z przeznaczeniem na kościół garnizonowy. W 1991 roku decyzją papieża Jana Pawła II świątynia została przekazana na własność kościołowi katolickiemu obrządku bizantyjsko-ukraińskiego (greckokatolickiemu) i od 1999 roku ma status soboru archikatedralnego.
