założona w 628 p.n.e. przez kolonistów z Megara Hyblaea (Hyblaja). Dwukrotnie zniszczona przez Kartaginę (409 p.n.e., 250 p.n.e.). O wspaniałości miasta świadczą zachowane ruiny doryckich świątyń (peripterosy) z VI-V w. p.n.e., oznaczonych przez archeologów literami, w tym 4 wybudowanych na otoczonym murami akropolu (świątynie C, D, A i O).
Na wschód od akropolu leżą ruiny świątyni E (dedykowanej Herze), F i nie ukończonej, kolosalnej (jednej z największych budowli starożytności) świątyni G (dedykowanej Apollinowi). Na prawym brzegu rzeki Selinus zachowały się ruiny sanktuariów Demeter Maloforos z VI-V w. p.n.e. i Zeusa Mejlichiosa z IV w. p.n.e. oraz nekropola z VII-VI w. p.n.e. Wykopaliska w Selinuncie prowadzone są od XIX w.
Na wschód od akropolu leżą ruiny świątyni E (dedykowanej Herze), F i nie ukończonej, kolosalnej (jednej z największych budowli starożytności) świątyni G (dedykowanej Apollinowi). Na prawym brzegu rzeki Selinus zachowały się ruiny sanktuariów Demeter Maloforos z VI-V w. p.n.e. i Zeusa Mejlichiosa z IV w. p.n.e. oraz nekropola z VII-VI w. p.n.e. Wykopaliska w Selinuncie prowadzone są od XIX w.
