Spotkałam się z wieloma opiniami osób, które twierdzą, że Oslo jest nijakie i ogólnie niewiele jest w nim ciekawego. Faktycznie, przyznaję, że pierwsze odczucia miałam dość mieszane. Wszystko dlatego, że wjeżdżaliśmy do stolicy przez część silnie przemysłową.
Jako, że na miejsce dotarliśmy późnym popołudniem, to dokładniejszą eksplorację stolicy przełożyliśmy na dzień następny. Wyjątek zrobiliśmy jedynie dla parku Vigelanda (Vigelandsparken), do którego wybraliśmy się na krótki spacer. Park ten znany jest także jako Frognerparken - od nazwy dzielnicy Frogner, w której się znajduje. Jego autor, Gustav Adolf Vigeland, spędził ponad połowę życia na realizacji tej kompozycji rzeźbiarsko-ogrodowej. Wszystko rozpoczęło się od zamówienia na projekt fontanny złożonego w 1907 roku przez władze miasta. Prace nad zleceniem były tak owocne, iż fontanna szybko została otoczona szeregiem figur a z czasem i wieloma innymi rzeźbami, które do dziś zdobią park. Artysta zaprojektował także układ całego terenu z rozległymi trawnikami i długimi prostymi alejami obsadzonymi klonami. W centralnym miejscu parku znajduje się Monolit wznoszący się ku niebu na wysokość ponad 14 metrów i przedstawiający 121 postaci łączących się w ponad czternastometrową kolumnę, która została wyrzeźbiona z jednej bryły kamienia. Rzeźbę interpretowano na wiele sposobów, między innymi jako: zmartwychwstanie człowieka, walkę o przetrwanie, ludzką tęsknotę za duchowością, cykliczną powtarzalność.
Oryginalny park Vigelanda sprawia wrażenie sympatycznego (chociaż latem dość zatłoczonego) miejsca do spędzania wolnego czasu. Potwierdzają to odpoczywające na trawnikach osoby - bynajmniej nie wyglądające na miłośników chmielu, a raczej korzystające długiego lipcowego dnia.
Jako, że na miejsce dotarliśmy późnym popołudniem, to dokładniejszą eksplorację stolicy przełożyliśmy na dzień następny. Wyjątek zrobiliśmy jedynie dla parku Vigelanda (Vigelandsparken), do którego wybraliśmy się na krótki spacer. Park ten znany jest także jako Frognerparken - od nazwy dzielnicy Frogner, w której się znajduje. Jego autor, Gustav Adolf Vigeland, spędził ponad połowę życia na realizacji tej kompozycji rzeźbiarsko-ogrodowej. Wszystko rozpoczęło się od zamówienia na projekt fontanny złożonego w 1907 roku przez władze miasta. Prace nad zleceniem były tak owocne, iż fontanna szybko została otoczona szeregiem figur a z czasem i wieloma innymi rzeźbami, które do dziś zdobią park. Artysta zaprojektował także układ całego terenu z rozległymi trawnikami i długimi prostymi alejami obsadzonymi klonami. W centralnym miejscu parku znajduje się Monolit wznoszący się ku niebu na wysokość ponad 14 metrów i przedstawiający 121 postaci łączących się w ponad czternastometrową kolumnę, która została wyrzeźbiona z jednej bryły kamienia. Rzeźbę interpretowano na wiele sposobów, między innymi jako: zmartwychwstanie człowieka, walkę o przetrwanie, ludzką tęsknotę za duchowością, cykliczną powtarzalność.
Oryginalny park Vigelanda sprawia wrażenie sympatycznego (chociaż latem dość zatłoczonego) miejsca do spędzania wolnego czasu. Potwierdzają to odpoczywające na trawnikach osoby - bynajmniej nie wyglądające na miłośników chmielu, a raczej korzystające długiego lipcowego dnia.
